این مطالعه تصورات کنونی درباره تهاجم پری‌نورال (Perineural invasion) را رد می‌کند مبنی بر این که سلول‌های سرطانی قاتلانی هستند که بدون مواجه‌شدن با کوچک‌ترین مقاومتی، وارد عصب‌ها می‌شوند.
تهاجم پری‌نورال اغلب در سرطان‌های معده، لوزالمعده، گردن و سر رخ می‌دهد و موجب بروز درد شدید، گسترش تومور و بازگشت آن می‌شود.
دانشمندان دریافتند که این نوع تهاجم زمانی آغاز می‌شود که عصب، محرکی آزاد می‌کند که گیرنده پروتئینی خاص در سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کند. این گیرنده دستورالعمل‌هایی را در سلول سرطانی فعال می‌کند و همین محرک را دوباره به عصب برمی‌گرداند. عصب نیز این محرک را شناسایی می‌کند و در ساختاری رقص‌مانند، به سمت سلول سرطانی عصب حرکت می‌کند.
به گزارش ایسنا، بررسی تهاجم پری‌نورال در سرطان سر و گردن بی‌نهایت دشوار است و دانشمندان شیوه‌ای را برای مشاهده این تعاملات در نمونه‌های زنده طراحی کردند. آن‌ها نخست نوعی عصب را در غشای تخم مرغ کاشتند و پس از این که عصب در غشا یکپارچه شد، تیم علمی، تعاملات بین سلول‌های سرطانی سر و گردن را مشاهده کرد.
گام بعدی این تحقیق بررسی این نکته است که چه هنگام و چگونه می‌توان این ساختار رقص‌مانند را متوقف کرد.
جزئیات این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شد.
No tags for this post.