محققان به منظور تولید مواد شیمیایی سازگار با محیط زیست از گیاهان استفاده می‌کنند، اما این شیوه تناقضی با بهره‌برداری از مواد مغذی گیاهان ندارد. برای مثال به جای استفاده از ذرت برای استخراج قند و تبدیل آن به اتانول، از ساقه‌ها و برگ‌های ذرت که پس از درو کردن محصول برجای می‌ماند، برای تولید اتانول استفاده می‌شود. این شیوه در مورد تراشه‌های چوب و ساقه و سبوس برنج نیز کاربرد دارد.
ساختار سلولی و چوب ذرت بسیار محکم بوده و شکستن آن دشوار است. در حال حاضر این اقدام در قالب یک فرآیند دومرحله‌ای انجام می‌شود که مرحله اول شامل استفاده از مواد شیمیایی در شرایط خاص و مرحله دوم شامل فرآوری با آنزیم‌های گران‌قیمت است. در نتیجه محصولات تولید شده با این روش بهای تمام شده بالایی دارند و با وجود سازگاری با محیط زیست قابلیت رقابت با محصولات نفتی را ندارند.
اما محققان دانشگاه دلاوار توانستند فرآیندی را ابداع کنند که تنها در یک مرحله ساختار سلولی چوب و ذرت را می‌شکند و نیازی به مرحله مقدماتی برای جداسازی مواد اصلی تشکیل‌دهنده ساختار چوب، یعنی سلولز و لیگنین، از یکدیگر ندارد. این فرآیند در زمان کوتاه حدود یک ساعت و دمای نسبتا پایین 85 درجه سانتیگراد انجام می‌شود.
این فرآیند موجب صرفه‌جویی در انرژی و آب مورد نیاز برای فرآوری چوب و ذرت می‌شود. نکته کلیدی این فرآیند که منجر به ثبت اختراع برای دانشگاه دلاور شده، استفاده از ترکیب غلیظ نمک غیرارگانیک همراه مقدار اندکی اسید معدنی برای شکستن ساختار سلولی چوب و سایر ضایعات زیستی است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ChemuSusChen منتشر شده است.
روشی شیرین برای تولید محصولات سبز
