محققان پیش‌بینی می‌کنند، با تکنیک فعلی می‌توان اطلاعات غیر قابل هک شدن را تا فاصله 900 متری درون آب آزاد منتقل کنند.
« توماس جنوین» از دانشگاه واترلو در کانادا که در این مطالعه نبوده است می‌گوید:« پیش از این درباره ارتباطات کوانتومی زیر آب صحبت‌هایی شده بود، اما من نشنیده‌ام که کسی این کار را قبلا انجام داده باشد». او ادامه می‌دهد:« یکی از کاربرد‌های این وسیله می‌تواند برای ارتباط امن زیردریایی‌هایی باشد که نمی‌خواهند به سطح آب بیایند».
این اتفاق موضوع مهمی است، زیرا ارتباطات کوانتومی که به دوربری کوانتومی هم شناخته می‌شود، نوید بخش ارسال ارتباطات به دور از هر گونه چشمی است که می‌خواهند از کار شما سر در بیاورند و این اتفاق به وسیله قوانین فیزیک امکان پذیر است. این نوع ارتباط در واقع نوعی رمزنگاری نهایی و غیر قابل رسوخ است.
این نوع ارتباط بر اساس در هم تنیدگی کوانتومی رخ می‌دهد؛ پدیده‌ای عجیب که انیشتین به آن « جادوی از راه دور» می‌گفت. به طور کلی در هم تنیدگی کوانتومی یعنی دو ذره که به صورت غیر قابل تفکیک در هم تنیده شده‌اند و هر اتفاقی برای یکی بیفتد، برای دیگری هم تکرار می‌شود، مهم نیست که فاصله آن‌ها چه اندازه است.
از طریق این مکانیسم محققان روی زمین و حتی در فضا موفق به ارسال اطلاعات در فواصل طولانی شده‌اند. کمی قبل‌تر یک تیم جداگانه چینی با استفاده از در هم تنیدگی کوانتومی توانستند، اطلاعات را به یک ماهواره در فاصله 500 کیلومتری زمین ارسال کنند.
اما تا به حال کسی موفق به ارسال اطلاعات درون آب نشده بود، چون آب باعث اغتشاش و پراش هر نوعی شعاعی می‌شود که ما درونش ارسال می‌کند. مثلا پرتو لیزر درون هوا و آب را در نظر بگیرید تا ببینید ارسال درون آب چه تفاوت‌هایی با ارسال درون هوا دارد.
اما حالا تیم چینی با فرستادن پرتو نور درون نوعی کریستال توانسته‌اند،دو فوتون در هم تنیده ایجاد کنند که دارای قطبش مخالف هم هستند. سپس با قرار دادن این دو فوتون در ابتدا و انتهای تانک و ارسال اطلاعات به فوتون اول اطلاعات را علی‌رغم عبور از درون تانک با دقت 98 درصد در انتهای تانک از فوتون دوم بارخوانی کردند.
ترجمه: علی رنجبران
منبع: newscientist
No tags for this post.