جالب اینجاست که به پرواز درآوردن این خودروها در میان این مسایل نیست چرا که اصول پروازی بیش از 100 سال قبل حل شده؛ بزرگترین چالش این است که چگونه این خودروها بطور خودران به پرواز دربیایند و دیگر نیازی به مدرک خلبانی نداشته باشید. البته حتی خود مساله به پرواز درآوردن نیز چالش اصلی نیست بلکه مشکل، فرود آوردن است.
سانجیو سینگ، مدیرعامل شرکت "Near Earth Autonomy" که به ساخت سنسورها و کنترلگرهای رباتیک برای ماشین های هوایی مانند پهپادها اختصاص دارد، می گوید: "مساله تیک آف بخوبی حل شده است. اما ممکن است محل فرود آمادگی پذیرش خودرو را نداشته باشد. ممکن است مشکلی وجود داشته باشد و خودرو نیز آماده فرود باشد."
در این زمان، یک خلبان می داند که چه کاری انجام دهد. اما یک الگوریتم کامپیوتری باید برای این کار برنامه ریزی شود. از این رو شرکت ایرباس که در واقعیت نیزدر حال ساخت یک ماشین پرنده خودران است، شرکت Near Earth Autonomy واقع در پیتسبورگ پنسیلوانیا را برای ساخت سخت افزار لازم به منظور بلند کردن ماشین پرنده از زمین و فرود مجدد آن انتخاب کرده است.
ماشین پرنده ایرباس " Vahana" نام دارد که در پایگاه A^3 سیلیکون ولی در حال کار بر روی آن است. این هواپیمای برقی تک سرنشینه دارای هشت پروانه بر روی بالها است که می چرخند. واهانا مانند یک بالگرد بلند شده و فرود می آید اما متل هواپیما پرواز می کند. مهندسان به این قابلیت "برخاست و فرود عمودی" می گویند، اما تعداد روزافزونی از افراد تصور می کنند این قابلیت تنها برای ماشین های پرنده است. ایرباس امیدوار است تا پایان امسال بتواند نسخه پیش ساز این ماشین را آزمایش کند.
سینگ برای 25 سال به کار بر روی سنسورهای ماشین ها و هواپیماهای خودران مشغول بوده است و پنج سال قبل شرکت Near Earth Autonomy را از دانشگاه کارنگی ملون پایه گذاری کرد. این شرکت همچنین با سازمان ناسا در زمینه ساخت پهپادهای ابمن برای فرودگاههای شلوغ، ساخت سنسورهای اتوماسیون برای بالگردهای خودران مانند بالگرد MD 530F شرکت بوئینگ ملقب به پرنده کوچک در حال همکاری است. از دیگر فهالیتهای این شرکت می توان به اصلاح بالگردهای بزرگ نظامی برای پرواز خودران اشاره کرد. با این پیش زمینه، ساخت یک ماشین عمود پرواز خودران به نظر مشکل نیست.
شرکت Near Earth Autonomy سیستم سنسور خودمختار Peregrine را به عنوان یک مکمل ساده برای هواپیماها طراحی کرده که پاداشی برای ایرباس و شرکتها رقیب آن در این صنعت جوان محسوب می شود. امکان افزودن اجزای جدید به یک پایه مادولار، فرآیند ساخت را ساده تر خواهد کرد.
ماشین های پرنده نیز خود به تنهایی یک صنعت مجزا هستند. مواد سبک وزن، رانشگر برقی و سنسورهای و کنترلگرهایی که به سادگی در دسترس قرار دارند، مهندسان را در مورد غلبه پذیر بودن چالش های پیش رو مطمئن کرده است. حتی قانون گذاران نیز برای حل این چالش ها آماده اند؛ سازمان هوانوردی آمریکا تغییرات سریعی در قوانین ایجاد کرده که عملکرد ایمن را برای پهپادها ممکن ساخته اند.
بااین توصیفات، نمایش پروازی مقیاس کامل واهانا تا پایان سال غیرواقعی به نظر نمی رسد. دو شرکت دیگر یعنی Lilium Jet و EHang نشان داده اند که پرواز با پروانه های برقی امکتن پذیر است. با این حال هنوز کار زیادی برای انجام باقی مانده و کنسرسیوم اروپایی Neva Aerospace برای ساخت فناوری های کلیدی ماشین پرنده بر این باور است که هنوز تا پرواز کاملا خودران راه زیادی باقی مانده است.
رابرت ورگنس، مدیرعامل این شرکت می گوید: "امروزه چندین سیستم سنسور وجود دارند که به ارائه اطلاعات در مورد محیط اطراف و تشخیص اجسام متحرک و اشکال انسانی می پردازند. اما نرم افزار لازم برای تصمیم گیری هنوز وجود ندارد." وی امکان تحقق این نرم افزار را زودتر از یک یا دو دهه آتی نمی داند.
دلیل این امر آن است که بلند شدن در هوا یک مساله است اما برنامه ریزی ایمن و اجرای یک پرواز ایمن از نقطه ای به نقطه دیگر بدون دخالت انسان در هر زمان بسیار مشکل تر است.
مترجم: سمانه سالاری
No tags for this post.