برنامه ناسا برای سفر اختصاصی به فضا

بوئینگ CST-100

جان البون، مدیر کل اکتشافات فضایی شرکت بوئینگ بیان می‌کند که شرکتش دو نقطه عطف از پنج مرحله پرواز دادن فضاپیمای CST-100 را گذرانده است. او می‌گوید: «اولین مرحله اخذ گواهی بررسی پایه بود که نشان می‌دهد سیستم ما آمادگی حمل خدمه به فضا را کسب کرده است و مرحله دوم بررسی طرح انتقادی بخش زمین بود، که تعیین کرد سیستم‌های زمینی، از جمله امکانات آموزشی، باید از ماموریت  CST-100حمایت کنند. من اعتقاد راسخ دارم که ما در مسیری قرار گرفته‌ایم که به اندازه عظمت آغاز صنعت هوانوردی تجاری حدود 100 سال پیش اهمیت دارد.»

البون همچنین می‌گوید که بوئینگ ساخت سازه ورود خدمه که روی سکوی پرتاب و در کنار موشک اطلس وی نصب خواهد شد را آغاز کرده است. او در ادامه می‌گوید: « موشک اطلس وی فضاپیمای CST-100 را در مدار قرار خواهد داد و حدود یک هفته قبل از کنفرانس مطبوعاتی، پنجاه و دومین ماموریت خود را با موفقیت به اتمام رساند. اولین پرواز آزمایشی بدون سرنشین مداری  CST-100منتظر راه اندازی اطلس وی است و برنامه‌ریزی شده است که با هفتاد و چهارمین پرواز این موشک مورد آزمایش قرار بگیرد. اولین ماموریت پرواز سرنشین دار این فضاپیما نیز توسط هشتادمین پرواز اطلس وی، که تقریبا در سال 2017 اتفاق می‌افتد برنامه ریزی شده است.»

 

اسپیس دراگون

رئیس و مسئول ارشد اجرایی شرکت اسپیس ایکس، گووین شاتول می‌گوید که فضاپیمای دراگون متعلق به شرکت او پرواز خدمه به فضا را پس از 50 پرواز موفقیت‌آمیز موشک فالکون 9 آغاز خواهد کرد. در حالی که فالکوم 9 تا کنون تنها 13 پرواز موفق را انجام داده است. فضاپیمای دراگون نوعی از فضاپیماهایی است که در حال حاضر برای ارسال محموله‌های بدون سرنشین به ایستگاه فضایی استفاده می‌شود.

شاتول می‌گوید که اسپیس ایکس در ماه دسامبر از اولین مرحله ناسا برای پرواز خدمه، که دریافت گواهینامه پایه است، عبور کرد و شرکت او تقریبا سیستم نجات اضطراری خود را کامل کرده است، این سیستم در مواقع اضطراری به وسیله موتورهای موشکی کوچکی  که در دیواره‌های آن نصب شده است از فضاپیما و موشک حامل جدا شده و با پرواز به سمت زمین جان فضانوردان را نجات می‌دهد. سیستم نجات اضطراری با اتمام ماموریت فضاپیما و به هنگام بازگرداندن خدمه به عنوان دافع جاذبه در زمان فرود عمل خواهد کرد اما در پروازهای اول بخش سرنشین‌دار توسط چترنجات و به صورت آبفرود روی اقیانوس می‌نشیند و از این سیستم استفاده‌ نخواهد شد.آزمون پرواز سیستم نجات اضطراری اواخر امسال، اولین پرواز بدون سرنشین دراگون به ایستگاه فضایی بین المللی تا اواخر سال 2016 و اولین پرواز سرنشین دار به ایستگاه در اوایل سال 2017 قرار است انجام شود.

کلید سوددهی اقتصادی این دو فضاپیما و یا هر فضاپیمای تجاری دیگر در قابلیت استفاده مجدد از آنها است. نسخه‌های حمل‌کننده خدمه در هر دو نوع فضاپیمای CST-100 و دراگون، برای انجام حداقل ده پرواز به ازای هر بخش سرنشین‌دار طراحی شده‌‌اند. اسپیس ایکس همچنین در نظر دارد از موشک پرتابگر مرحله اول نیز مجددا استفاده کند. در تاریخ 10 ژانویه، بوستر مرحله اول فالکون 9 پس از پرتاب فضاپیمای باری دراگون به ایستگاه فضایی بین المللی روی سکوی شناوری در سواحل فلوریدا فرود آمد. اگر چه این بوستر توانست به سکو برسد اما به سختی فرود آمد و در اثر آن منفجر شد. اسپیس ایکس دوباره تلاش خواهد کرد تا بوستر مرحله اول را پس از پرتاب ماهواره NOAA در تاریخ 8 فوریه به صورت نرم روی سکوی شناور فرود آورد.

منبع

No tags for this post.