به گزارش سیناپرس و به نقل از ایسنا، اغلب مدل‌های آزمایش کنندۀ دارو که تاکنون ساخته شده‌اند، متشکل از یک بافت سلولی تک‌لایه دوبعدی هستند اما بافت مدل سه‌بعدی جدید کبد، در مقایسه با مدل‌های سلولی تک‌لایه و دوبعدی، قادر است که ساختار بافتی پیچیده بدن را بهتر تقلید کند و دقت بسیار بالاتری دارد.
اعضای تیم علمی طراحی و ساخت این سازه چاپی سه‌بعدی، پروفسور امیر خادم‌حسینی و المیرا جلیلیان از دانشگاه هاروارد، الهه زارع، فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و پژوهشگر دانشگاه ام.آی.تی به‌همراه دیگر محققان و پژوهشگران هستند.
سیستم طراحی‌شده توسط این تیم پژوهشی می‌تواند واکنش‌های دارویی را روی بدن در مقایسه با نمونه‌های دوبعدی قبلی واقعی‌تر و دقیق‌تر نشان دهد. درواقع باید گفت که این مدل سه‌بعدی عروق‌دار، توانایی بسیار بالاتری نسبت به نمونه‌های گذشته در آزمایش سطح واقعی سمی‌بودن داروها برای بدن دارد.
این مدل سه‌بعدی نسبتاً سادۀ کبد، با استفاده از جوهر زیستی چاپ شده و از نوعی شبکه میکروکانال لایه‌بندی‌شده بهره می‌برد. این مدل اندوتلیال‌دار، این امکان را فراهم می‌کند که بتوان تأثیرات جذب دارو توسط بدن را به طور زنده، مشاهده کرد. این سیستم جدید همچنین قادر است که با انواع سلول‌های مختلف سازگاری ایجاد کند و به بستری دقیق و قابل اطمینان برای آزمایش میزان سمی بودن داروها تبدیل شود.
باید در نظر داشت که اگرچه این سازۀ عروقی، نسخه‌ای ساده شده از بافت واقعی کبد است، اما پیچیدگی آن به‌گونه‌ای است که این قابلیت را ایجاد می‌کند تا تیم علمی به مکانیزم‌های مهم و دقیقی دست پیدا کند که در یک مدل تک‌لایه دوبعدی هرگز نشان داده نمی‌شود.
دانشمندان امیدوارند که این پروژه تحقیقاتی مقدمه‌ای باشد بر تولید سیستم‌های مشابه زیستی و چاپی پیچیده‌تر مانند «ابزارهای چند اندامی» بر روی تراشه و سیستم‌های بافتی و اندام‌های دیگر. به‌عنوان مثال در این زمینه می‌توان از درمان‌های دارویی سرطان نام برد که لازم است تا تأثیر دارو روی بافت‌های سالم خارج از خود بافت سرطانی آزمایش و تخمین زده شود. این درمان‌ها تا حد زیادی از مدل چاپی سه‌بعدی جدید بهره خواهند گرفت.
گفتنی است که نتایج این پروژه مطالعاتی در مجله Biomicrofluidics به چاپ رسیده و دسترس قرار گرفته است.
غزال غضنفری
No tags for this post.