با کاهش نرخ ازدواج و تعداد فرزندان کمتر، روانشناسان هشدار می دهند که گسترش پدیده تنهایی و انزوا، با افزایش خطر مرگ زودرس افراد همراه است.
جولیان هولت لونستاد (Julianne Holt-Lunstad)، روانشناس دانشگاه بریگهام یانگ، وی به تازگی نتایج دو متا-آنالیز بزرگ درخصوص ارتباط بین تنهایی و مرگ زودرس را در یکصد و بیست و پنجمین نشست انجمن روانشناسی آمریکا ارائه کرد.
هولت لونستاد گفت: برقراری ارتباط با دیگران، یکی از نیازهای اساسی بشر برای بقا و تندرستی (رفاه) است. در تحقیقات خود، به شواهد قوی درخصوص تأثیر انزوای اجتماعی و تنهایی در افزایش خطر مرگ زودرس دست پیدا کردیم.
در یکی از این متا-آنالیزها، هولت لونستاد و همکارانش، تعداد 148 مطالعه صورت گرفته طی دهه های گذشته با حضور 308 هزار و 849 شرکت کننده را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.استخراج داده شامل مواردی مانند روابط اجتماعی، وضعیت سلامت و علت مرگ بود و از این طریق، محققان توانستند تفاوت میان افراد منزوی از افراد دارای روابط اجتماعی قوی را تعیین کنند.
براساس نتایج بدست آمده مشخص شد، افراد دارای روابط اجتماعی قوی، از 50 درصد شانس بیشتر برای داشتن طول عمر بیشتر (نسبت به افراد منزوی) برخوردار بودند.
(تصویر: iflscience)
تأثیر تنهایی بر طول عمر افراد، قابل مقایسه با تأثیر ترک سیگار و بسیاری از عوامل خطر مرتبط با مرگ زودرس (چاقی یا عدم فعالیت جسمی) عنوان شد.
در متا-آنالیز بعدی، 70 مطالعه صورت گرفته از سال 1980 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفتند و محققان، داده های بیشتری در مورد تأثیر تنهایی، انزوای اجتماعی و زندگی انفرادی بر نرخ مرگ و میر بدست آورند.
بجز مشکلات جدی سلامتی – ناشی از تنهایی و انزوای اجتماعی – مطالعات دیگر نیز افزایش خطر مشکلات روانی و بیماری های قلبی- عروقی در بین این افراد را نشان می دهند.
به گفته محققان، کشورهای ثروتمند دارای بالاترین نرخ افرادی هستند که به تنهایی زندگی می کنند؛ به عنوان مثال، در ایالات متحده بیش از یک چهارم جمعیت این کشور به تنهایی زندگی می کنند و وضعیت مشابهی در سایر نقاط جهان از جمله انگلستان و هند، بویژه در میان جمعیت جمعیت سالمند این کشورها دیده می شود.
هولت لونستاد تأکید کرد: با افزایش جمعیت سالمند جهان، پیش بینی می شود که تأثیر این مسأله بر سلامت عمومی نیز افزایش پیدا کند.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: sciencealert
No tags for this post.