تیمی از پژوهشگران به سرپرستی پاتریک رابرتز از بخش علوم تاریخ بشر موسسه ماکس پلانک و کریس هانت از دانشگاه جان مورس لیورپول در تحقیقات جدید خود دریافتند که انسان های شکارچی و گرد آورنده غذا در بخش های جنوب شرقی آسیا، استرالیا و گینه نو به آتش سوزی های کنترل شده جنگل های گرمسیری می پرداختند. به باور پژوهشگران ممکن است که آن ها این عمل را به منظور اضافه کردن حاشیه جنگل های گرمسیری و در اختیار گرفتن منابع گیاهی و حیوانی جدید و با هدف بقای انجام داده اند.
به باور پژوهشگران آتش سوزی های عمدی انسان منجر به انقراض مگافائونا یا بزرگ زیاگان (megafauna) و سایر جانوران بزرگ و عظیم الجثه، همچون ماموت ها شده که بیشتر به چرخه حیات جنگل های باستانی ضربه وارد کرده است.
به باور پژوهشگران آتش سوزی های عمدی انسان منجر به انقراض مگافائونا یا بزرگ زیاگان (megafauna) و سایر جانوران بزرگ و عظیم الجثه، همچون ماموت ها شده که بیشتر به چرخه حیات جنگل های باستانی ضربه وارد کرده است.
بر اساس شواهد و مستندات موجود، هزاران سال پس از این دوره و در حدود ده هزار سال پیش، کشاورزانی که برای امرار معاش به کشاورزی می پرداختند، گیاهان بومی همچون یام (سیب زمینی شیرین)، موز، فلفل سیاه و گیاهی به نام تارو (taro) را اهلی کردند. این گروه از انسان ها بر خلاف اجداد خود تغییرات ثابتی در جنگل های گرمسیری ایجاد نکرده اند.
در ادامه هنگامی که کشاورزان در حدود 2 هزار و 400 سال پیش کاشت گیاهانی چون ارزن و پرورش گله های گاو را در جنگل های گرمسیری در غرب و مرکز آفریقا آغاز کردند شاهد دور جدیدی از تخریب عامدانه جنگل ها هستیم و این فعالیت ها باعث شدند تا آتش سوزی های جنگلی و فرسایش خاک قابل توجهی در خاک این مناطق ایجاد شود. از سوی دیگر کاشت برنج، ارزن و نخل در آسیای جنوب شرقی باعث تخریب جنگل های مشابه شده است.
علاوه بر موارد فوق؛ پژوهش های انجام شده نشان می دهند که مردم تمدن مایا در آمریکای جنوبی نیز به طور تجربی دریافته بودند، می توانند محصولات کشاورزی خود را در کنار گیاهان بومی، پرورش دهند بدون این که آنها را از بین ببرند و این امر باعث شده بود تا جنگل های بومی در این بخش حفظ شوند.
فاطمه کردی
منبع: archaeology و ibtimes
No tags for this post.