بازسازی توالی ژنوم ماموت 4 هزار و 500 ساله
تیمی از پژوهشگران بین المللی در حال بازسازی توالی ژنوم دو ماموت سیبریائی هستند . این عملیات تقریبا در مراحل پایانی خود بوده و ساختار ژنتیکی این جانوران منقرض شده ؛ ترسیم شده است . یکی از این ماموت ها در حدود 4 هزار و پانصد سال پیش در مناطقی از شمال شرقی سیبری زندگی می کرده و ماموت دیگر احتمالا از آخرین بازمانده های نژاد ماموت هائی بود که در جهان باقی مانده و سپس منقرض شدند . این ماموت در جزیره ورانگل Wrangel روسیه زندگی می کرده و تنها 4 هزار و 300 سال قدمت دارد .
در همین زمینه هندریک پوینار Hendrik Poinar پژوهشگر دانشگاه مک مستر در کانادا McMaster University که بخشی از این فعالیت های پژوهشی شناخت ساختار ژنتیکی ماموت ها ، در آن جا انجام می شود اعلام کرد : " با پایان یافتن این عملیات پژوهشی و بازسازی توالی ژنوم ماموت های فوق و اطلاعاتی مشابه ، ما قادر به فهم دقیق این موضوع هستیم که چه چیزی ماموت ها را تبدیل به ماموت کرده و تفوت های این حانوران با فیل ها چیست ؟ از سوی دیگر این موضوع می تواند به کشف دلایل انقراض این جانوران که هنوز به صورت یک معمای پیچیده باقی مانده است ، کمک کند . "
این موضوع در تغییر نظریات پیشین و پذیرفته شده در مورد زندگی و انقراض این جانوران ، نقشی با اهمیت خواهد داشت زیرا پیش از این پژوهشگران گمان می کردند فعالیت های انسان های عصر باستان و شکار بی رویه این جانوران توسط انسان ها ، دلیل اصلی انقراض ماموت ها محسوب می شود ولی مطالعات جدید اثبات کرد که عوامل متعددی در تاریخ تکامل این حیوانات نقش بازی کرده اند .
بررسی های ژنتیکی انجام شده نشان می دهد که جمعیت این جانوران در فاصله زمانی 250 هزار سال پیش تا 300 هزار سال پیش ، دچار بحران شده و تا مرز انقراض پیش رفتند . در نهایت ، آخرین مرحله انقراض آن ها در اواخر عصر یخبندان رخ داد .
لووه دالین Love Dalén از پژوهشگران موزه تاریخ طبیعی سوئد Swedish Museum of Natural History که در این مطالعات شرکت داشته ، درباره ساختار ژنتیکی این ماموت ها اعلام کرد : " ما در مطالعات خود دریافتیم که ساختار ژنتیکی آخرین اعضای باقی مانده ماموت ها ؛ تنوع ژنتیکی بسیار محدودی را نشان می دهد و این موضوع به دلیل کاهش شدید تعداد این جانوران در محیط زیست خود رخ داده که در نتیجه تعداد محدود و اندک باقی مانده مامومت های جزیره ورانگل ، به ناچار و برای حفظ بقای خود با یکدیگر جفتگیری کرده اند ؛ اما این کار نیز نتوانسته است آن ها را از انقراض نجات دهد . این موضوع در 5 هزار سال پایانی عمر این گونه جانوری مشاهده می شود . "
No tags for this post.
