دانشمندان کالج پزشکی آلبرت اینشتین متوجه شده اند که وضعیت سلول های بنیادی موجود در غده هیپوتالاموس مغز، می تواند سرعت فرایند پیری در بدن را مشخص نماید. این یافته ها که با بررسی موش ها به عنوان جانوران مدل به دست آمده اند، می توانند منجر به اتخاذ استراتژی های جدیدی برای جلوگیری از بیماری های مرتبط با سن و افزایش طول عمر شوند.
هیپوتالاموس غده ای است که به تنظیم فرآیندهای مهم از جمله رشد، توسعه، تولید مثل و متابولیسم می پردازد. پیشتر و در سال 2013، محققان موسسه آلبرت اینشتین واقع در نیویورک آمریکا در مقاله ای که در نشریه نیچر منتشر نمودند، اشاره کرده بودند که هیپوتالاموس، پیری را در سرتاسر بدن تنظیم می کند. اما در حال حاضر، دانشمندان سلول های خاصی از هیپوتالاموس را که به طور مشخص فرایند پیری را کنترل می کنند تحت نظر گرفته اند. این سلول ها، جمعیت کوچکی از سلول های بنیادی عصبی بالغ هستند که به عنوان مسئول ایجاد نورون های جدید مغز شناخته می شوند.
دانشمندان کالج پزشکی آلبرت اینشتین متوجه شده اند که وضعیت سلول های بنیادی موجود در غده هیپوتالاموس مغز، می تواند سرعت فرایند پیری در بدن را مشخص نماید.
پروفسور کای، استاد فارماکولوژی مولکولی در موسسه فوق الذکر، در رابطه با این تحقیق اظهار داشته: «تحقیقات ما نشان می دهد که تعداد سلول های بنیادی عصبی هیپوتالاموس به طور طبیعی در طول عمر جانور کاهش می یابد، و این کاهش می تواند موجب شتاب در پیری شود. ما همچنین دریافته ایم که اثرات این فقدان، غیر قابل برگشت نیست. با به روزرسانی این سلول های بنیادی یا مولکول هایی که توسط آن ها تولید می شود، می توان جنبه های مختلف پیری را در سراسر بدن کاهش داد و حتی فرایند آن را معکوس کرد».
در مطالعه برای یافتن این که آیا سلول های بنیادی در هیپوتالاموس کلید پیری را در دست دارند یا خیر، محققان ابتدا به بررسی سرنوشت این سلول ها در موش های سالمی که پیر شده بودند پرداختند. بنا بر مشاهدات این پژوهش، تعداد سلول های بنیادی هیپوتالامیک، زمانی که حیوانات حدودا به 10 ماهگی می رسیدند کاهش می یافت و این کاهش، چند ماه قبل از این که نشانه های معمول پیری ظاهر شود اتفاق می افتاد. به گفته پژوهشگران، در سنین بالای موش ها (دو سالگی) بخش زیادی از این سلول ها از بین رفته بودند.
محققان مشاهده کردند هنگامی که آن ها به صورت عمدی و انتخابی، کارکرد سلول های بنیادی هیپوتالاموس را در موش های میانسال مختل کردند، روند پیر شدن در مقایسه با موش های تحت کنترل، تسریع شد و حیوانات واجد سلول های بنیادی مختل شده، زودتر از حالت عادی تلف شدند.
آیا می توان به طریقی سلول های بنیادی را به هیپوتالاموس اضافه کرد تا از این طریق بدن را در برابر پیری مقاوم کرد؟ برای پاسخ به این پرسش ، محققان سلول های بنیادی هیپوتالاموس را به مغز میانی موش های میانسال که سلول های بنیادی آنها نابود شده بود و همچنین مغز موش های نرمال تزریق کردند. در هر دو گروه از حیوانات، این عمل به طور جالب توجهی باعث کاهش یا معکوس شدن معیارهای مختلف پیری شد.
دکتر کای و همکارانش دریافته اند که سلول های بنیادی هیپوتالاموس به نظر می رسد اثرات ضد پیری خود را با انتشار مولکول هایی به نام میکرو RNA اعمال می نمایند. این مولکول ها در سنتز پروتئین دخیل نیستند، ولی نقش مهمی در تنظیم بیان ژن ها دارند. میکرو RNA ها درون ذرات کوچکی به نام اگزوزوم ها حمل می شوند.
در حال حاضر محققان در تلاشند تا جمعیت خاصی از مولکول های میکرو RNA و شاید عوامل دیگر ترشح شده توسط سلول های بنیادی ذکرشده که مسئول اثرات ضد پیری هستند را شناسایی کنند. به نظر می رسد، این پژوهش که نتایج آن در نشریه وزین نیچر منتشر گردیده، اولین گام به سوی کاهش روند پیری و یافتن درمان بیماری های مرتبط با سن باشد.
ترجمه و بازنویسی: محمدرضا دلفیه
منبع: Science Daily
No tags for this post.