به گزارش سیناپرس به نقل از فردانما،عینک گوگل، یک رایانه‌ی ۵۱ گرمی بوده که شبیه به یک عینک درست شده است و به‌عنوان یک وسیله‌ی آموزشی در دنیای پزشکی مشهور شده است، برای ضبط کردن عمل جراحی از دید یک جراح و پخش زنده‌ی آن به دانش آموزان دانشگاه. اما تئودور کاربردی جدیدی برای آن پیداکرده است، او فکر می‌کند که می‌تواند نحوه‌ی جراحی کردن پزشکان را تغییر دهد.
تئودور عکس‌های سی‌تی‌اسکن و رادیولوژی موردنیاز برای عمل را در عینک گوگل خود بارگذاری می‌کند تا در هنگام عمل آن‌ها را با مشاهدات واقعی در هنگام جراحی، مقایسه کند.
تئودور که در دانشکده‌ی پزشکی یو‌سی‌اس‌اف یک دانشیار هم است، گفت: “اغلب یک جراح توموری را خارج می‌کند که ممکن است در اعماق عضوی از بدن قرارگرفته باشد، مثلاً: کبد یا ریه، با استفاده از آن می‌توانیم عکس‌های رادیولوژی را در محل جراحی داشته باشیم بدون آنکه مجبور باشیم اتاق جراحی را ترک کنیم یا به یک سیستم دیگر متصل شویم، یا اینکه نگاه خود را از بیمار برگردانیم تا به عکس‌ها توجه کنیم، که این می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد؛ چون توجه شما به آنجایی که باید متمرکز می‌شود، یعنی به بیمار که باید ۱۰۰% توجه شما به آن باشد.”
تئودور اولین پزشکی است که اجازه‌ی استفاده از ابزاری فناورانه را به‌عنوان وسیله‌ی کمک جراحی در اتاق عمل گرفته است. او این اجازه را از آی‌آر‌بی گرفته است، نهادی غیر وابسته برای بررسی اخلاقی. این نهاد صدور اجازه، نظارت و بررسی آن دسته از تحقیقات زیست‌پزشکی را به عهده دارد که روی انسان انجام می‌شوند. او به‌وسیله‌ی نیت گروس با این ایده آشنا شد. گروس، پزشک و یکی از بنیان‌گذاران و مدیر پزشکی راک هلس است، یک شرکت استارتاپ مستقر در سان‌فرانسیسکو که بر روی آینده‌ی سلامت و درمان دیجیتال کار می‌کند.
گروس توضیح داد که وقتی‌که از عینک گوگل استفاده می‌کنید، اطلاعاتِ صفحه‌ی نمایش در دیدِ پیرامونی فرد استفاده‌کننده ظاهر می‌شوند.
او گفت: “اگر دیدِ من شبیه به صفحه‌ی بازی دوز باشد، این اطلاعات روی یکی از گوشه‌های بالایی صفحه دیده می‌شود،” او در ادامه گفت: “این کار شبیه به نگاه کردن به آینه‌جلوی خودرو است. هر وقت که بخواهید می‌توانید به آن نگاه کنید، اما وقتی‌که به آن نگاه نمی‌کنید، آن را نمی‌بینید.”
یو‌سی‌اس‌اف و ارائه‌دهندگان خدمات بهداشت و درمان در سراسر ایالات‌متحده در حال معرفی کردن فناوری‌های جدید و دگرگون کردن این بخش هستند. سال گذشته یو‌سی‌اس‌اف مرکزی برای نوآوری های بخش سلامت،را راه‌اندازی کرده است. آن‌ها این کار را برای نشان دادن عملکرد و دقت دستگاه‌های مربوط به بخش سلامت، تشخیص‌های پزشکی، دستگاه‌های قابل حرکت دادن در بخش سلامت و فناوری‌های استوار بر حسگرها انجام داده‌اند. دیگر وظیفه‌ی این نهاد این است که تعیین کند آیا آن‌ها برای بهبودی وضع بیمار یا نحوه‌ی ارائه‌ی خدمات بهداشتی و درمانی مؤثر هستند یا نه.
به گفته‌ی تئودور، یکی از منافع کلیدی فناوری‌های پوشیدنی مانند عینک گوگل این است که دسترسی به اطلاعات را برای پزشکانی که مدام باید تصمیمات حیاتی بگیرند، بسیار آسان‌تر می‌کند.
او گفت: “تصمیمات ضعیف، یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش موفقیت در اعمال جراحی هستند. بنابراین، این یکی از راه‌هایی است که عینک گوگل می‌تواند به ما کمک کند. یعنی دادن اطلاعات به ما، آن‌هم وقتی‌که به آن اطلاعات نیاز داریم.”
به‌عنوان‌مثال، پزشکان می‌توانند به‌راحتی آرشیو الکترونیکی پزشکی را در دسترس داشته باشند، مجموعه‌ای منظم از اطلاعات الکترونیکی پزشکی بیمار که به متخصص‌های بالینی این اجازه را می‌دهد تا در هرزمانی به وضعیت سلامتی بیمار دسترسی دقیق پیدا کنند؛ بدون اینکه مجبور باشند دنبال فایل مربوط به آن بگردند.
تئودور گفت: “اگر شما به این فرضیه‌ی پایه‌ای اعتقاد داشته باشید که اطلاعات درست در دست یک پزشک بالینی می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری بهتر شود، بنابراین به نظر من داشتن این اطلاعات به شیوه‌ای مناسب، راحت و همیشه در دسترس، وقتی‌که بیماری را می‌بینید، می‌تواند درمجموع بازدهی کار را به‌صورت چشمگیری افزایش داده و منجر به تصمیم‌گیری‌های بهتری شود.”
تئودور گفت: “در غرب، ما از نسبت بالای پزشک به بیمار بهره می‌بریم. اما مکان‌های زیادی در دنیا وجود دارند که حضور پزشک حاذقی که درمان را انجام دهد بسیار نادر است. بااین‌وجود همیشه مردمی وجود دارند که به کار در عرصه‌ی بهداشت و درمان علاقه‌مند هستند،” او در ادامه توضیح داد: “فناوری‌های رایانه‌ای پوشیدنی کمک می‌کنند تا به این دسته افراد این امکان را دهیم که با پزشکان حرفه‌ای در این زمینه ارتباط برقرار کنند و بین آن‌ها تبادل اطلاعات صورت پذیرد، به نظر من، همان‌طور که شعار یو‌سی‌اس‌اف هم هست، این کار برای بالا بردن سطح بهداشت و درمان به‌صورت جهانی مؤثر است. به نظر من یکی از موارد بسیار جالب‌توجه در استفاده از فناوری‌های پوشیدنی در بهداشت و درمان، همین مورد است.”
او گفت: “من واقعاً به این امر اعتقاد دارم که مفهوم کلی ورودِ فناوری‌های رایانه‌ای پوشیدنی در بهداشت و درمان، اقدامی انقلابی است. تعداد بی‌شماری کارکرد بالقوه در این بخش وجود دارد و این وظیفه‌ی ما است تا با فکرکردن در این مورد سعی کنیم که موارد استفاده‌ی احتمالی آن را در این بخش پیدا کنیم."
No tags for this post.