چربی باکتری را چاق می‌کند

به گزارش سیناپرس به نقل از زیست فن،ابتدا محققان مسیرهای بیوسنتزی را که بیشترین تأثیر را بر سایز سلول دارند، جستجو کردند. آن‌ها E.coli را در محیط مغذی مایع کشت دادند. این محیط کشت دارای غلظت کمتر از غلظت مهارکننده ریفامپین برای کاهش سنتز RNA بود؛ همچنین کلرامفنیکل برای کاهش سنتز پروتئین و سرولنین برای کاهش سنتز اسیدهای چرب نیز از ترکیبات محیط‌کشت بودند. آن‌ها دریافتند که فقط سرولنین (مهار سنتز اسیدهای چرب) اندازه سلول و رشد را در مسیری مشابه با محدودیت ماده غذایی کاهش می‌دهد.

 آن‌ها استدلال کردند که اسیدهای چرب اندازه سلول را تعیین می‌کنند زیرا بعضی از اسیدهای چرب برای ایجاد غشا پلاسمایی به کار می‌روند. این ایده وجود داشت که اگر بتوان اسیدهای چرب به غشا افزود، می‌توان سلول را بزرگ‌تر کرد. برای بررسی این ایده، آن‌ها گروهی خاص از جهش‌یافته‌ها را با اولئیک اسید (اسید چربی که باکتری در غشای خود به کار می‌برد) کشت دادند. اولئیک اسید، جهش‌یافته‌های fadE را از نقص رشد نجات داد. این جهش‌یافته‌ها نمی‌توانند از اسیدهای چرب به‌ عنوان منبع کربن استفاده کنند. از طرف دیگر، اولئیک اسید، جهش‌یافته‌های fadL و fadD را از نقص رشد نجات نداد. این جهش‌یافته‌ها نمی‌توانند از اسیدهای چرب در غشا پلاسمایی استفاده کنند. این نتایج پیشنهاد می‌کنند که نقص در رشد و اندازه از ناتوانی برای به کار بردن اسیدهای چرب در غشا ناشی می‌شود.

 درنهایت، آن‌ها استدلال کردند که اگر کاهش سنتز اسید چرب اندازه سلول را کاهش دهد، پس افزایش سنتز باید سایز سلول را افزایش دهد. هنگامی‌که آن‌ها fadR را در E.coli بیش‌ازحد بیان کردند (تنظیم‌کننده‌ای با عملکرد افزایش سنتز اسید چرب) سلول‌ها سایزشان دو برابر می‌شود. آن‌ها دریافتند که سرولنین اندازه B.subtilis و S.cerevisiae را نیز کاهش می‌دهد؛ و افزایش اولئیک اسید مانند E.coli، به نجات از کاهش اندازه و نرخ رشد در B.subtilis و S.cerevisiae. نیز کمک می‌کند. محققان نمی‌دانند که آیا یافته‌های آن‌ها برای سایر باکتری‌ها و حتی سلول‌های یوکاریوتی به کار می‌رود یا نه؟

No tags for this post.