كشف ماده انسولين

انسان در شبانه‌روز هر چند ساعت، یک‌بار غذا می‌خورد و گاهی تا ساعت‌ها به غذا دسترسی ندارد. این در حالی است که سلول‌های بدن ما که در واقع واحدهای اصلی حیات هستند، به صورت مداوم و بدون وقفه به سوخت برای تولید انرژی نیاز دارند. زمانی که غذا می‌خوریم، بخش عمده‌‌ای از غذا که به آن فوری نیاز نداریم، ذخیره می‌شود. برای این ذخیره‌سازی باید هورمون انسولین ترشح شود تا سلول‌های ذخیره‌کننده در کب، ماهیچه‌ها و بافت‌های چربی بتوانند، قند حاصل از غذا را به سرعت، به صورت گلیکوژن و چربی انبار کنند.

انسولين ،هورموني است كه از لوزالمعده مهره داران ترشُّح مي‏شود و به خون مي‏ريزد.اين پروتئين بر مقدار قند خون نظارت داشته و مقدارش را ثابت نگاه مي‏دارد. بالا رفتن مقدار قند خون، عامل محرك ترشح انسولين است. در واقع انسولين، هورموني است كه ذخيره و سوخت و ساز مواد قندي بدن را تنظيم مي‏نمايد. كمبود اين هورمون در بدن، موجب بروز بيماري ديابت مي‏شود. انسولين براي نخستين بار در 27 ژوئيه 1921م به وسيله فردريك بانتينگ محقق كانادايي و همكارش چارلز بِست كشف گرديد و به همين دليل موفق به اخذ جايزه نوبل پزشكي 1923 شد.

No tags for this post.