به گزارش سیناپرس به نقل از فردانما، تصویر پروفسور هاوکینگ آخرالزمانی‌تر از همه بود – دنیایی که روبات‌ها به این نتیجه می‌رسند که دیگر نیازی به آدمیزاد ندارند.
هاوکینگ و دیگران می‌خواستند تلنگری به دنیا بزنند بلکه جهان به خود بیاید و ببیند علم کجا می‌رود. می‌خواستند دیگران هم در این بحث به دانشمندان بپیوندند و دستکم در این هدف دوم موفق بودند.
اخیرا “مرکز آینده هوش” دردانشگاه کمبریج افتتاح شد، مرکزی که راه افتاده تا به پیامدهای هوش مصنوعی بپردازد. پروفسور هاوکینگ هم آنجا بود. می‌گفت: “خوشحالم که یکی حرف ما را جدی گرفت.”
او با زبانی شفاف فرصت‌ها و تهدیدهای تکنولوژی را برشمرد، به بعضی دستاوردهای تازه از جمله در خودرو آن پرداخت، و البته از آینده گفت.
می‌گفت: “من معتقدم کاری که مغز می‌تواند بکند و کاری که یک کامپیوتر می‌تواند بکند، تفاوت اساسی ندارد. با این فرض، کامپیوترها در تئوری می‌توانند هوش انسانی را تقلید کنند و از آن پیشی بگیرند.”
به باور پروفسور هاوکینگ، چنین پیشرفتی می‌تواند بیماری و فقر را از بین ببرد، حتی معضل تغییرات اقلیمی زمین را حل کند. در عین حال می‌تواند چیزهایی بیافریند که ما دوست نداشته باشیم: سلاح‌های خودمختار، بحران‌های اقتصادی، یا ماشین‌هایی که اراده داشته باشند و جلوی بشر بایستند.
می‌گفت: “خلاصه کلام اینکه، ظهور هوش مصنوعی می‌تواند بهترین یا بدترین اتفاق برای بشریت باشد. و ما هنوز نمی‌دانیم کدام خواهد بود.”
مرکز تازه‌تأسیس دانشگاه کمبریج قرار است محلی باشد برای تحقیق در این باره. به همین یک پرسش پیش‌پاافتاده پاسخ بدهد کافیست: بالاخره هوش مصنوعی ما را می‌کشد یا نه؟
به‌عنوان نمونه – پیش از آنکه به آنجا برسیم که ربات‌ها بخواهند تصمیم بگیرند بشر کلاً مازاد است یا نه – باید فکر کنیم ببینیم خودرو خودران باید برای حفظ جان سرنشین برنامه‌ریزی شود یا حفظ جان عابر؟
پروفسور بادن پس از دهه‌ها پژوهش درباره هوش مصنوعی، همچنان معتقد است ربات‌ها در کارهایی که هم‌دلی و هوش احساسی می‌طلبد نمی‌توانند جایگزین آدم بشوند. هوش مصنوعی ممکن است هزینه سرسام‌آور خدمات اجتماعی دولت‌ها را کم کند، اما آنها که به این کمک‌ها نیاز دارند ضرر خواهند کرد.
این صرفا یکی از مسايلی است که مرکز آینده هوش به آن خواهد پرداخت – مسئله‌ای که به نظر واجب‌تر از تهدید احتمالی ترمیناتور در دهه‌های آینده است.
No tags for this post.