به گزارش سیناپرس،به نقل از فردانما، ارتش آمریکا قصد دارد تا «سربازهای سایبرگ (نیمه انسان، نیمه ماشین)» را به کمک « ایمپلنت های مغزی » که ماشین‌ها را کنترل می‌کنند توسعه دهد. یک چیپ با قابلیت کاشتن در مغز انسان -که به مغز این امکان را می‌دهد مستقیماً با کامپیوترها ارتباط برقرار کنند- در قالب یک پروژه جدید توسط ارتش آمریکا در حال تولید است. « ایمپلنت عصبی » به دنبال سرعت بخشیدن به روش استفاده از کامپیوتر ها است و نویدبخش ظهور وسائل جدیدی است که کاملاً توسط ذهن انسان کنترل می‌شوند.
طبق اطلاعات ارائه شده توسط دارپا(آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی) این چیپ زبان الکتروشیمیایی مورد استفاده توسط نورون‌ها را به اعداد باینری مورد استفاده توسط ماشین‌ها تبدیل می‌کند. دارپا می‌گوید این چیپ نهایتاً از دو سکه پنج سنتی که روی هم قرار گرفته‌اند بزرگتر نخواهد بود.
فیلیپ آلولدا مدیر برنامه طراحی سیستم مهندسی عصبی می‌گوید که این فناوری به دنبال فائق آمدن بر مشکلات موجود در زمینه ارتباطات مغز- کامپیوتر است. در حالی که این وسائل قادرند فعالیت الکتریکی مغز را تشخیص دهند، مستلزم این هستند که کاربر تمرکز کرده و برای تولید سیگنال‌های مشخص و قابل تشخیص آموزش ببیند. آلولدا می‌گوید: «بهترین سیستم‌های مغز-کامپیوتر امروزی مانند دو ابرکامپیوتر هستند که سعی دارند به کمک یک مودم قدیمی با هم ارتباط برقرار کنند. تصور کنید زمانی که بتوانیم ابزارهای خود را آنقدر توسعه دهیم که رابطه بین مغز انسان و وسائل الکترونیکی برقرار شود، چه چیز فوق‌العاده‌ای میسر خواهد شد.
این پروژه همچنین درمان‌های جدیدی برای اختلالات عصبی ارائه خواهد داد، حتی می‌تواند تجهیزاتی ارائه کند که به کمک نابینایان و ناشنوایان بیایند. دارپا اضافه می‌کند اطلاعات شنیداری یا دیداری دیجیتال می‌توانند مستقیماً با کیفیت بالا درون مغز قرار داده شوند.
در حالی که این فناوری می‌تواند به بیماران کمک نماید، همچنین روش‌های جدیدی برای سربازان به منظور دریافت اطلاعات و برقراری ارتباط در میدان جنگ ارائه می‌نماید.
عمده تحقیقاتی که بر روی ایمپلنت های مغزی انجام گرفته بر قادر ساختن افراد دارای معلولیت برای کنترل کردن کامپیوترها یا اعضای مصنوعی با مغزشان تمرکز داشته‌اند. محققین دانشگاه جان هاپکینز هفته پیش اعلام کردند یک بیمار به کمک یک ایمپلنت توانسته یک بازوی رباتیک را تکان دهد. سایر بیمارها از الکترودهایی که مستقیماً درون مغز قرار می‌گیرند استفاده کرده‌اند.
شاید معمولی‌ترین فناوری مغز-کامپیوتر، الکتروانسفالوگرافی (برق‌نگاری مغز) است که فعالیت الکتریکی مغز را از روی پوست سر انسان ثبت می‌نماید. به کمک آموزش، این فناوری می‌تواند برای حرکت دادن ربات‌ها یا نقاشی کشیدن روی صفحه کامپیوتر مورد استفاده واقع شود. انجام این کار نیازمند گوشی‌هایی است به کمک سنسورها و ژل فعالیت مغزی را ردیابی می‌کنند.
پروژه دارپا به طور معکوس می‌خواهد از ایمپلنت هایی استفاده نماید که مستقیماً به کمک جراحی درون مغز قرار می‌گیرند. چنین چیپ‌های عصبی در حال حاضر به دنبال این هستند تا بتوانند در یک لحظه از طریق حدود صد کانال، اطلاعات ده‌ها هزار نورون را جمع‌آوری نمایند. این به این معناست که نتایج اطلاعات جمع‌شده مبهم بوده و با پارازیت همراه است. در عوض دارپا به دنبال این است تا ایمپلنت ها بتوانند با یک نورون مشخص در یک بخش خاص از مغز ارتباط برقرار کنند و سیگنال‌ها را بین یک میلیون سلول مغزی کنترل نمایند.
طبق اطلاعات وب‌سایت دارپا، هنوز چالش‌های زیادی برای دستیابی به این هدف وجود دارد. از جمله این مشکلات، ساخت سخت‌افزار و ایجاد تکنیک محاسباتی لازم برای مدیریت حجم زیاد داده‌هایی است که توسط چنین چیپ‌هایی تولید می‌شوند.
No tags for this post.