به گزارش سیناپرس به نقل از زیست فن،به تازگی محققان هندی با ادغام فرایند جذب و فرایند ایجاد ژل، روشی را ابداع کردند که به کمک آن می‌توان به صورت اقتصادی و موثر آلودگی‌های نفتی را از آب جدا نمود و بعد از پاکسازی، مواد نفتی موجود را هم از جاذب جدا کرد.
در این پروژه تفاله‌های سلولزی با یک ماده ژل‌کننده قندی، به نام ۱,۲:۵,۶-di-O-cyclohexylidene-mannitol، آغشته شد. سلولز به علت محیطزیستی بودن، ارزان بودن و ساختار متخلخلی که دارد به عنوان ماده پایه انتخاب شد.
مولکول‌های ژل‌کننده بر سطح فیبر سلولزی تثبیت شدند و باعث پیدایش خاصیت آب‌گریزی در سطح شدند. خاصییت آب‌گریزی موجب می‌شود که جاذب حاصل شده در جذب نفت موثر و گزینش‌پذیر عمل کند. بعد از جذب آلودگی‌ها، مولکول‌های ژل‌کننده به طور یکنواخت در داخل فاز نفتی پخش می‌شوند و بنابر پدیده خودسامانی (Self Assembly) فرایند تشکیل ژل اتفاق می‌افتد؛ در نتیجه آلودگی‌های نفتی موجود در داخل یک شبکه پلیمری به دام می‌افتند. ساختار مستحکم ژل حاصل شده، آن را برای کاربردهای عملی مناسب می‌سازد.
مهم‌ترین مرحله ساخت این جاذب آغشته سازی سلولز با ماده ژل‌کننده است. همان‌طور که اشاره شده این ماده باعث به دام انداختن آلودگی‌ها در داخل شبکه پلیمری می‌شود و علاوه بر آن منجر به خاصیت آب‌گریزی جاذب هم می‌شود. خاصیت آب‌گریزی علاوه بر جذب مطلوبی که فراهم می‌آورد، باعث می‌شود که جاذب بر روی سطح آب بماند؛ بنابراین جمع‌آوری جاذب‌های اشباع شده و دفع آلودگی‌ها تسهیل می‌گردد. محققین نشان که به کمک فرایندهایی همچون پرس و تقطیر، می‌توان مواد نفتی را نیز از جاذب جدا نمود.
در نهایت می‌توان گفت که رویکرد ارائه شده، یعنی ساخت جاذبی که ابتدا به کمک فرایند جذب، آلودگی‌ها را به سمت خود بکشاند و بعد با ایجاد ژل، آن‌ها را در یک شبکه پلیمری مستحکم به دام اندازد و در پایان هم بر روی سطح آب بماند، می‌تواند رویکردی موثر و اقتصادی برای دفع آلودگی‌های نفتی باشد که امکان بهره‌گیری از مواد نفتی جدا شده را هم فراهم می‌آورد.
No tags for this post.