فیبریل های مایع منی در سال 2007 کشف شد. در ابتدا تصور می شد که فیبریل های موجود در مایع منی همراه با سلول های اسپرم و سایر اجزا می توانند به HIV متصل شده و به ویروس کمک کنند تا وارد سلول ها شود.
اما نتایج مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نشان می دهد، فیبریل مایع منی باعث بی حرکت شدن اسپرم های ضعیف شده و تضمین می کند که تنها مناسب ترین اسپرم ها خود را به تخمک برسانند.
نادیا روآن، زیست شناس دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و تیم تحقیقاتی وی در این مطالعه، فیبریل های آمیلوئیدی مصنوعی تولید کرده و این مسأله را مورد بررسی قرار دادند که آیا فیبریل ها می توانند افزایش ترکیب اسپرم و تخمک در ظروف آزمایشگاهی شوند؟
نتایج بدست آمده نشان داد، درحضور فیبریل ها، اسپرماتوزوئيد (spermatozoa) کندتر می شدند. در بررسی زیر میکروسکوپ مشخص شد که فیبریل ها به سلول های اسپرم متصل شده و آنها را بی حرکت می کنند.
محققان به ایده جدیدی رسیدند: احتمالا فیربیل ها می توانند به از بین بردن اسپرم های بد کمک کنند. در این شرایط، سلول های ایمنی بدن زن اقدام به از بین بردن میکروارگانیسم های مضر می کند.
در آزمایش های انجام شده مشخص شد که در حضور فیبریل ها (نسبت به غیاب آنها)، تا 5 برابر اسپرم بیشتری توسط سلول های ایمنی بلعیده می شوند.
همچنین فیبریل ها به افزایش حذف اسپرم هایی که در دمای فوق سرد دچار آسیب دیدگی شده بودند، منجر می شود. در زمانی حضور فیبریل ها، سلول های ایمنی تا 1.5 برابر سلول های اسپرم معیوب بیشتری را می بلعیدند.
به گفته روآن، فیبریل های مایع منی دست کم در حیوانات دارای دو اثر مفید هستند: نخست، حذف اسپرم در دستگاه تناسلی ماده که از پاسخ ایمنی ناخواسته و از بین بردن تمامی اسپرم ها جلوگیری می کند و دوم، حذف سلول های معیوب و دادن شانس به اسپرم های سالم برای رسیدن به تخمک.
نتایج این مطالعه در eLife منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: sciencemag
No tags for this post.