سلول های چشایی طعم ترش آب را شناسایی می کند

به گزارش سیناپرس، به نقل از زیست فن،اما اینکه چگونه ما آب را در دهان حس می‌کنیم ناشناخته بوده است. بسیاری از گونه‌های حشرات هستند که آب را می‌چشند‌ بنابراین این تصور وجود داشت که شاید در پستانداران نیز دستگاهی در سیستم چشایی برای شناسایی آب وجود دارد.

سلول‌های چشایی اطلاعات مربوط به فاکتورهای غذایی را به مغز از طریق اعصابی به نام اعصاب چشایی مخابره می‌کنند. پاسخ‌های الکتریکی صادره از اعصاب چشایی نسبت به فاکتورهای متنوعی مانند آب در موش‌ها اندازه‌گیری شده است. اعصاب از روشی قابل پیش‌بینی به طعم‌های پایه‌ای متفاوت پاسخ می‌دهند: شیرینی، ترشی، تلخی و شوری اما آن‌ها توسط آب خالص نیز تحریک می‌شوند. این مشاهده هیجان‌آور است زیرا این مفهوم را می‌رساند که تعدادی از سلول‌های چشایی قابلیت شناسایی آب را دارند.

هر طعم پایه‌ای توسط زیرمجموعه‌ جداگانه‌ای از سلول‌های چشایی شناسایی می‌شود. برای آزمایش اینکه کدام سلول‌های چشایی به آب پاسخ می‌دهد، محققان به‌صورت ژنتیکی و فارماکولوژیکی عملکرد تک تک سلول‌ها را جمعیت‌های سلولی متوقف کرده‌اند. برای مثال، زمانی که گیرنده طعم نمک متوقف شد، نمک دیگر باعث تحریک اعصاب چشایی نشده اما پاسخ به دیگر طعم‌ها تحت تأثیر قرار نگرفت. زمانی که سلول‌های چشایی ترشی متوقف شدند، پاسخ به آب نیز کاملاً بلوکه شد. نتایج نشان می‌دهد که آب از طریق سلول‌های چشایی ترشی حس می‌شود.

برای اثبات اینکه سلول‌های چشایی ترشی واقعاً در شناسایی آب دخیل هستند، از روشی به نام آپایتوژنتیک استفاده کرده‌اند که این اجازه را می‌دهد که سلول‌های چشایی ترشی را با نور در عوض آب تحریک کنند. محققان آب را از سطل آب حیوانات حذف کرده و آن را به‌گونه‌ای ساخته‌اند که دهانه سطل هنگامی که حیوانات آن را لمس می‌کنند، نور آبی منتشر می‌کند. آن‌ها دریافتند که موش‌هایِ مهندسی ژنتیکی شده تشنه برای آب به دهانه سطل می‌رفتند، با نور مواجه می‌شدند و آن را «می نوشیدند». اگرچه موش‌ها آب نمی‌نوشیدند، آن‌ها به لیس زدن منبع آب ادامه می‌دادند چون نور سرنخی حسی از آب ایجاد می‌کرد.

طعم ترش اغلب باکیفیت طعم ناخوشایندی همراه است. برای مثال، موش ها از نوشیدن آب‌لیمو خودداری می‌کنند؛ اما جالب‌توجه است زمانی که محققان سلول‌های چشایی ترشی را با نور تحریک کردند، هیچ نمونه‌ای از واکنش بیزاری را در موش‌ها مشاهده نکردند. این نتایج این سؤال را مطرح می‌کند که: چه اطلاعاتی درباره طعم وجود دارد که سلول‌های چشایی ترشی را به مغز مرتبط می‌سازد؟ شاید سلول‌های چشایی ترشی به صورت مستقیم به ترشی ناخوشایندی که ما پی برده‌ایم مرتبط نیستند، اما در عوض شاید هنگامی‌که تحریک می‌شوند، موجب احساس نوعی دیگری از طعم مثل آب شوند.

توجه داشته باشیم که تحریک این سلول‌ها تشنگی را رفع نمی‌کند؛ اما این یافته‌ها ما را کمک می‌کند تا دریابیم که مغز چگونه سیگنال آب را تحت شرایط نرمال و تشنگی تفسیر می‌کند.

No tags for this post.