پژوهش های جدید محققان نشان می دهد که بیش از 70 درصد از نرم افزارهای کاربردی (اپلیکیشن ها) مورد استفاده در تلفن های همراه، اطلاعات شخص کاربران را برای مراکزی مانند گوگل (Google Analytics) و فیس بوک (Facebook Graph API) ارسال می کنند.
زمانی که کاربران یک نرم افزار جدید اندروئید یا آی او اس را نصب می کنند از آن ها درخواست می شود که مجوز دریافت برخی اطلاعات را صادر کنند. در نگاه نخست، این موضوع چندان مشکلی در بر نداشته و امری قابل قبول است زیرا برخی از این اطلاعات برای نرم افزارهای فوق و عملکرد دقیق آن ها حیاتی هستند.
بسیاری از نرم افزارهای تلفن های همراه دارای کاربری چندگانه بوده و گاه با همکاری چند شرکت مختلف طراحی شده اند. اطلاعات فوق در مراکز جمع آوری داده های این شرکت ها ذخیره می شوند که به سازندگان نرم افزارهای کاربردی اجازه می دهند از خواسته های کاربران مطلع شده، با شبکه های اجتماعی در ارتباط بوده و با انجام تبلیغات مختلف، درآمد کسب کنند.
برای مثال یک نرم افزار تعیین موقعیت، اگر به اطلاعات محل استقرار شما دسترسی نداشته باشد، نمی تواند برای دسترسی شما به سیستم های موقعیت یاب جهانی به خوبی عمل کند اما زمانی که این نرم افزارها اجازه دسترسی به اطلاعات کاربر را پیدا می کنند، امکان اشتراک گذاری این اطلاعات با شرکت های سازنده این نرم افزارها وجود داشته و به این مراکز اجازه تعقیب و شناسائی محل کاربر، سرعت حرکت شما و سایر اعمالی که انجام می دهید را می دهد.
این نرم افزارها عموما تنها اطلاعات مورد استفاده در تلفن همراه کاربر را دریافت نمی کنند. برای مثال نرم افزارهای مبتنی بر نقشه و مسیریاب، موقعیت مکانی شما را در هر لحظه برای شرکت سازنده نرم افزار ارسال کرده و این شرکت به راحتی می تواند از مسیر شما و مقاصدی که مورد نظرتان قرار دارد ؛ با خبر باشد.
موضوعی که در این میان باید مد نظر قرار داشت این است که این نرم افزارها به طور بالقوه توانائی این را دارند که اطلاعات شخصی کاربر را به مراکز دیگری نیز ارسال کنند. بسیاری از نرم افزارهای تلفن های همراه دارای کاربری چندگانه بوده و گاه با همکاری چند شرکت مختلف طراحی شده اند. اطلاعات فوق در مراکز جمع آوری داده های این شرکت ها ذخیره می شوند که به سازندگان نرم افزارهای کاربردی اجازه می دهند از خواسته های کاربران مطلع شده، با شبکه های اجتماعی در ارتباط بوده و با انجام تبلیغات مختلف، درآمد کسب کنند.
پژوهشگران در این مطالعات نسبت به بررسی پتانسیل جاسوسی توسط نرم افزارهای کاربردی و کسب و ارسال اطلاعات شخصی کاربران بدون اطلاع آن ها پرداخته و بیش از هزار و ششصد کاربر به طور داوطلبانه اجازه بررسی نرم افزارهای خود را به تیم مطالعاتی فوق دادند. در این مطالعات که از ماه اکتبر سال 2015 آغاز شده بود ، بیش از 5 هزار نرم افزار کاربردی مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی ها بیش از 598 سایت اینترنتی مختلف شناسائی شد که اطلاعات شخصی کاربران را با هدف ارسال تبلیغات دریافت می کنند. این سایت ها عمدتا به شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و سایر شرکت های بزرگ از قبیل یاهو و گوگل و فروشگاه های مجازی تعلق داشتند. در این بررسی ها همچنین مشخص شد که تقریبا 70 درصد نرم افزارهای کاربردی مطالعه شده، حداقل با یک مرکز دریافت اطلاعت کاربر مرتبط بوده و 15 درصد آن ها با 5 مرکز دریافت اطلاعات یا بیشتر مرتبط هستند. در این فرایند اطلاعاتی از قبیل شماره تماس کاربران، نوع و مدل تلفن همراه، اطلاعات محل و موقعیت کاربر و مسیرهای که طی می کند و موارد متعدد دیگری در اختیار شرکت هایی قرار می گیرد که کاربران عموما از این موضوع بی خبر هستند.
منبع: sciencedaily
ترجمه: فاطمه کردی
No tags for this post.