زمانی که آلبرت انیشتین در حال ترسیم تئوری معروف خود درباره نسبت عام بود هرگز تصور نمی کرد روزی فرا برسد که یکی از پیش بینی هایش رنگ واقعیت به خود بگیرد: نور یک ستاره در دوردستها منحرف شده و به واسطه جاذبه شیئی در مسیرش مغناطیسی می شود.
اکنون اخترشناسان پیش بینی انیشتین را به وضوح دیده و از آن برای حل معمای جرم توده یک ستاره کوتوله استفاده کرده اند. این دستاورد تا پیش از این تنها در بعد نظری قابل بررسی بوده است.
این یافته های جدید دریچه ای نوین به سوی اخترشناسان باز کرده تا بتوانند به درک روشنی از تکامل کهکشانها از جمله کهکشان راه شیری دست یابند.
تری اسوالت از اخترشناسان دانشگاه علوم هوانوردی امبری – ریدل آمریکا در آریزونا می گوید: این مطالعه جدید ابزار جدیدی را برای اندازه گیری جرم توده اجرامی در فضا ارایه کرده است که با استفاده از تجهیزات فعلی نمی توانیم چنین اندازه گیریهایی را انجام دهیم.
دانشگاه علوم هوانوردی امبری – ریدل آمریکا به عنوان مهمترین مرکز آکادمیک جهان در عرصه تحقیقات علوم هوانوردی و فناوریهای مرتبط شناخته می شود.
اکنون و با استفاده از این دستاورد چشمگیر، اخترشناسان توانسته اند ستاره کوتوله Stein 2051 B را وزن کنند.
تاکنون دانشمندان نتوانسته بودن جرم توده این ستاره کوتوله را به دقت اندازه گیری کنند. تا پیش از این تصور می شد این ستاره که ششمین ستاره کوتوله نزدیک به خورشید باشد از جرم توده کمی برخوردار باشد.همچنین اخترشناسان به این باور رسیده بودند که این ستاره کوتوله ساختار متشکل از ترکیبی عجیب باشد.
اما با نتایج این یافته جدید مشخص شده که Stein 2051 B جرم توده نسبتا زیادی داشته و هسته اکسیژن – کربن دارد.
مترجم : مهدی پیرگزی
منبع : sciencealert
No tags for this post.