زمانی که ضد ماده (antimatter) با ماده برخورد می کند، به سرعت یکدیگر را نابود می کنند و طی این فرآیند، یک انفجار انرژی به شکل پرتوهای گاما آزاد می شود.
اخترفیزیکدانان از اوایل دهه 1970 میلادی می دانستند که بخش های داخلی کهکشان راه شیری، منبع قوی پرتوهای گاما هستند که این مسأله نشان دهنده حضور ضد ماده بود، اما مشخص نبود که ضد ماده از کجا نشأت می گیرد.
دکتر رولاند کروکر از دانشگاه ملی استرالیا به همراه اخترفیزیکدانانی از اروپا، نیوزلند و آمریکا در مطالعه ای نشان دادند که چگونه بخش عمده ای از ضد ماده کهکشانی شکل می گیرد.
دکتر کروکر گفت: در تحقیقات خود دریافتیم، علت این مسأله، وجود مجموعه ای از انفجارهای ابرنواختر ضعیف در طول میلیون ها سال بود که هر کدام توسط همگرایی دو کوتوله سفید که بقایای ستارگان کوچکتر از دو خورشید بودند، ایجاد شده بودند.
منشأ ضد ماده از سیستمی است که در آن، دو کوتوله سفید کم جرم از سیستم دودویی با یکدیگر برخورد می کنند. کوتوله سفید کوچکتر، جرم خود را به ستاره بزرگتر داده و زندگی خود را به شکل یک کوتوله سفید هلیوم پایان می دهد، درحالیکه ستاره بزرگتر به حیات خود به شکل کوتوله سفید کربن – اکسیژن پایان می دهد.
به گفته کروکر، تیم تحقیقاتی در عین حال این موضوع را رد کردند که سیاهچاله پرجرم در مرکز کهکشان راه شیری و ماده تاریک مرموز و اسرارآمیز، منابع ضد ماده هستند.
نتایج این مطالعه، بینش جدیدی در مورد بخشی از کهکشان راه شیری که قدیمی ترین ستارگان کهکشان در آن قرار دارند، ارائه می دهد.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Astronomy به صورت آنلاین منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: sci-news
No tags for this post.