تمدید فرصت ارسال مقاله به چهاردهمین کنفرانس علمی بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی
دبیر علمی چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی (iMat2025) از تمدید فرصت یک هفته‌ای ارسال مقالات به کمیته برگزاری این کنفرانس بین‌المللی خبر داد و گفت: این تمدید با هدف فراهم‌سازی فرصت بیشتر برای پژوهشگران، اساتید و دانشجویان جهت تکمیل و ارسال آثار پژوهشی ارزشمند خود انجام شده است.
به گزارش سیناپرس، دکتر فرزاد خدابخشی، با اعلام این خبر اظهار کرد: با توجه به استقبال چشمگیر پژوهشگران و شمار فراوان درخواست‌ها برای تمدید فرصت ارسال، کمیته علمی و اجرایی چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی (iMat 2025) مقرر کرد مهلت ارسال مقالات تا تاریخ ۷ آذرماه ۱۴۰۴ تمدید شود.
وی، افزود: علاقه‌مندان حوزه متالورژی و مواد می‌توانند مقالات خود را تا تاریخ 7 آذر 1404 از طریق وب‌سایت کنفرانس به نشانی www.imatconf.com ارسال و در این گردهمایی بزرگ علمی شرکت کنند.
«مواد قابل بازیافت و متالورژی سبز» موضوع چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی
دبیر علمی چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی، توضیح داد که چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی ایران با تم Sustainable Materials and Green Metallurgy به‌معنای «مواد قابل بازیافت و متالورژی سبز» 25 و 26 آذر 1404 در دانشکدگان فنی دانشگاه تهران دانشکده مهندسی مواد و متالورژی برگزار می‌شود.
خدابخشی با بیان این‌که در این رویداد علمی تمرکز بر جنبه‌های مختلف مهندسی متالورژی و مواد با حذف یا کاهش آلاینده‌های محیط زیستی به‌عنوان یک جهت‌گیری کلی جهانی است، در ادامه خاطرنشان کرد: به‌عنوان مثال حذف کربن از چرخه‌ی تولید فولاد جهت احیا سنگ آهن و جایگزین کردن آن با هیدروژن به‌عنوان یه منبع تمیز سوخت و تولید فولاد سبز از موضوعات بسیار جذاب در انقلاب صنعتی چهارم است.
وی ادامه داد: استفاده از هیدروژن به‌جای کربن، به تولید بخار آب بجای دی‌اکسیدکربن در نتیجه‌ی احیا سنگ آهن منجر شده که نه تنها هیچ مخاطره‌ی محیط زیستی نداشته بلکه بسیار هم مفید به فایده خواهد بود.
دبیر علمی چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مواد و متالورژی افزود: در دیگر حوزه‌های مهندسی متالورژی و مواد بمانند ساخت افزایشی، جوشکاری، ریخته‌گری، مهندسی سطح، الکتروشیمی و نانومواد نیز تمرکز بر روی استفاده از تکنولوژی‌های نوین و مواد اولیه‌ی اصلاح یافته خواهد بود که تولید دی‌اکسیدکربن را به عنوان یکی از مهم‌ترین آلاینده‌های محیط زیستی به حداقل خواهد رساند.