کم شدن مو در زنان به دلایل متفاوتی اتفاق میافتد که بسیاری از آنها قابل تشخیص و درمان است. بر اساس مقاله ای که در سال 2013 در مجله جراحی پلاستیک ترمیمی منتشر شد، محققان با به کارگیری یک استراتژی جالب برای بررسی عوامل ژنتیکی و رفتاری، 92 دوقلوی همسان را از چند جهت مورد تحقیق قرار دادند. آنها از موهای سر هریک از دوقلوها عکسهای دیجیتالی گرفتند، اندازه گیری‌های دقیق از جلوی سر، دو طرف و بالای خط رویش مو‌ها انجام دادند، کم پشت شدن مو در هر قسمت از سر را مورد بررسی قرار دادند و پرسشنامه‌ای در مورد رفتارهای آنها در طول زندگی تکمیل کردند.
سپس ریزش موی هر فرد با رفتارهایش را در طول زندگی اش مرتبط کردند و الگوی به دست آمده را با دو قلوی همسان خود مقایسه کردند. بر اساس این تئوری که هر دو قلوی همسان، ژنتیک تقریباً یکسان اما رفتارهای متفاوتی دارند، این آزمایش نشان میداد که ژن‌ها در مقابل رفتارها، چقدر بر ریزش مو تأثیر می‌گذارند.
طبق اطلاعات به دست آمده، عواملی مثل استرس های فیزیکی بر ایجاد شرایطی که منجر به طاسی افراد میشود مؤثرند. عمل جراحی، تصادف و یا ابتلا به یک بیماری شدید مثل آنفلوانزا نمونه هایی از استرسهای فیزیکی هستند که میتوانند رشد مو را متوقف کنند و باعث ایجاد ریزش مو تلوژن افلوویوم در افراد شوند.
دوران بارداری یکی دیگر از عواملی است که رشد مو را متوقف میکند. ترشح هورمونهایی خاص در این دوران باعث توقف رشد مو و ریزش آن میشود.
تأثیرات منفی کمبود پروتئین در رژیم غذایی نیز در ایجاد ریزش مو مؤثر است و بعد از ۲ الی ۳ ماه به وضوح دیده میشود که با مصرف ماهی، گوشت، تخم مرغ و لبنیات میتوان آن را جبران کرد.
عامل مهم دیگری که میتوان از آن در ایجاد ریزش مو نام برد وقوع استرسهای عاطفی ای است که بعد از مسائلی چون طلاق، بحث و جدل و بیمار شدن و یا از دست دادن نزدیکان به وجود می‌آیند.
No tags for this post.