کمبود داروهای سرطان در اروپا
یکی از شاخصه های مهم در ارتقای کیفیت مراقبتهای پزشکی، دسترسی بیماران سرطانی به داروهای مورد نیاز است که به عنوان یک ضرورت در نظر گرفته می شود. اما نگاهی دقیق به آمارها نشان از آن دارد که کمبود دارو برای این دسته از بیماران به مشکلی در کشورهای اروپایی تبدیل شده است. این کمبودها زمانی بروز می کند که منابع دارویی مورد نظر که به عنوان یک ضرورت از سوی سیستم سلامت در نظر گرفته می شود پاسخگوی نیاز بیماران و تأمین سلامت عمومی نیست.
اکنون این پرسش مطرح می شود که اصولا چرا این نوع کمبودهای دارویی روی می دهد و چگونه می توان از بروز آن جلوگیری کرد؟ در این خصوص واحد اطلاعات اکونومیست با جامعه انکولوژی پزشکی اروپا موسوم به ESMO به بررسی موضوع علل و عوامل کمبود داروهای سرطانی در این قاره پرداخته است. در این بررسی به مطالعه راهکارهای مختلف جهت جلوگیری از بروز اینگونه کمبودها، کشف تأثیر این روند نگران کننده بر مراقبتهای درمانی و همچنین چگونگی کاستن از اثرات آن بر بیماران، کلینیکهای درمانی و داروسازان پرداخته شده است.
تیم تحقیقاتی در این زمینه شکل گرفت. آنها به مرور دقیق تحقیقات دانشگاهی پرداخته و با شماری از کارشناسان صاحبنظر در این عرصه صحبت کردند. در این گفتگوها تمرکز بر ارایه راهکارهایی جهت ارتقای مدیریت کمبود دارو در اروپا بوده است.
به طور کلی سازمان بهداشت جهانی (WHO) پویش گسترده ای را علیه کمبود دارو در سراسر دنیا رهبری می کند. این نهاد بین المللی به انجام اقدامات هماهنگ میان صاحبان منابع مالی و بانکها جهت جلوگیری و مدیریت کمبود داروی تأکید می کند تا بدین ترتیب اهداف تعیین شده در سند توسعه پایدار 2030 محقق شود.
این درحالی است که مقررات و ضوابط تولید و توزیع دارو در 31 کشور منطقه اقتصادی اروپا (EEA) که شامل 28 کشور عضو اتحادیه اروپا و سه کشور ایسلند، نروژ و لیختن اشتاین می شود در نوع خود در دنیا منحصربفرد است. این روند بر اساس شبکه منظمی میان 50 نهاد قانونی در حوزه کشورهای عضو منطقه اقتصادی اروپا که با کشورهای عضو آژانس دارویی اروپا (EMA) و کمیسیون این قاره همکاری دارند عملیاتی شده و به کار خود ادامه می دهد. آژانس دارویی اروپا در هماهنگ سازی برنامه ها و ابتکارعملهای تعیین شده برای توسعه استراتژیهای بلندمدت نقش کلیدی را ایفا می کند تا کمبود داروهای مربوط به سرطان در اروپا تأثیر حداقلی بر بیماران داشته باشد.
بررسیها نشان می دهد کشورهای عضو منطقه اقتصادی اروپا چاره ای جز کنارآمدن با کمبودهای دارویی ندارند. این کمبودها ناشی از مشکلات مربوط به کیفیت و تولید می شود. برخی از سازمانهای مرتبط نظیر سازمانهای بهداشتی بین المللی، تولید کننده های دارو، فروشندگان عمده، متخصصین داروساز و سایر نیروهای حرفه ای حوزه مراقبتهای بهداشتی در تلاش بوده اند تا راه حلهای جهانی یا در حوزه اروپا برای موضوع کمبود دارو ارایه کنند. با این حال مراقبتهای پزشکی همچنان یک مسؤولیت ملی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا به حساب می آید. بنابراین کمبودهای دارویی به تنهایی توسط انستیتوهای چندملیتی قابل رفع نیست. کشورهای اروپایی و مقامات بهداشتی باید بر روی سیاستگذاریهای در سطح ملی متمرکز شوند. در واقع زمانی که سیاستهای ملی در جای مناسب به مقوله کمبود دارو بپردازند، آنگاه است که همکاریهای بین المللی در این زمینه مثمرثمر واقع خواهد شد تا جایی که سراسر اروپا از نتایج آن بهره مند خواهد شد.
تیمی از محققان و کارشناسان که در این خصوص تشکیل شده است پس از بررسیهای لازم پیشنهاداتی ارایه کرده اند که با تکیه بر آنها می توان به مقابله با کمبودهای دارویی در حوزه درمان سرطان امیدوار بود. این پیشنهادها در قالب 6 سرفصل و به این ترتیب معرفی می شود:
ارایه قانونی برای آگاهی سازی فوری و به موقع درباره نیازهای دارویی (در حوزه سرطان)
ترسیم برنامه های استراتژیک در زمینه کمبودهای دارویی
ارایه کتابچه های راهنما در زمینه کمبودهای دارویی
ارایه فهرست داروهای ضروری و ارزیابی خطرات ناشی از کمبودهای دارویی
رونمایی از محرکهای لازم برای ارتقای زیرساختارهای تولیدات دارویی
ترسیم مدلهای مناسب برای پیش بینی شرایط و جلوگیری از بروز کمبودهای دارویی
مترجم : مهدی پیرگزی
No tags for this post.
