تاثیر مخرب طلاق بر سلامت فرزندان
تیمی از پژوهشگران دانشگاه های سانتیاگو دی کومپوستلا و دانشگاه ویگو در مطالعات جدید خود به بررسی تاثیر طلاق بر سلامت فرزندان پرداخته و دریافتند احتمال بروز بیماری های مختلف پوستی، سیستم گوارشی، اعصاب و بیماری های مجاری ادرار در فرزندان طلاق به طور چشمگیری بیشتر از سایر کودکان است.
اگر فرزندان یک خانواده به مدت طولانی در معرض شرایط نا به سامان قرار گرفته و شاهد مشکلات و جر و بحث های والدین باشند، دچار یکی از بدترین انواع استرس یعنی استرس زهرآگین یا toxic stress خواهند شد. تداوم این موضوع و تجربه کردن استرس زیاد سبب می شود تا بدن کودکان ضعیف تر شده و مستعد بروز بیماری های جسمانی متعددی شود.
در همین رابطه ماریا دولورس سیجو مارتینز سرپرست این تیم تحقیقاتی اعلام کرد: پدیده طلاق خود به تنهائی عاملی مخرب بر سلامت فرزندان خانواده محسوب می شود و در این میان نوع برخورد نادرست والدین و رفتارهای غلط آن ها در روند جدائی، این تاثیرات را دو چندان می کند. این موضوع در مطالعات اخیر به صورت علمی مورد بررسی قرار گرفته و داده های جمع آوری شده؛ آن را تائید می کند.
در این مطالعات پژوهشگران به بررسی شرایط روحی و جسمی 467 کودک و نوجوان دو تا 18 ساله از خانواده های مختلفی پرداختند که برخی از آن ها خانواده های عادی بوده و بدون مشکل به زندگی مشغول بودند و برخی نیز دارای مشکلات طلاق و تبعات ناشی از آن بودند.
آمارهای به دست آمده نشان می داد که کودکان طلاق به نسبت سایر کودکان به میزان دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های گوارشی، دستگاه تناسلی و سیستم ادرار، امراض پوستی و عصبی قرار دارند. در این مطالعات همچنین مشخص شد که هیچ نشانه ای از ارتباط بین طلاق و افزایش خطر ابتلا به بیماری های تنفسی، قلبی و عروقی، عضلانی، استخوان، حساسیت، بیماری های شنوائی و بینائی وجود ندارد.
از سوی دیگر در این مطالعات مشخص شد که نوع واکنش ناصحیح نسبت به موضوع طلاق و ایجاد بحران بیشتر در خانواده سبب تشدید آسیب های وارده به فرزندان می شود. در حقیقت اگر فرزندان یک خانواده به مدت طولانی در معرض شرایط نا به سامان قرار گرفته و شاهد مشکلات و جر و بحث های والدین باشند، دچار یکی از بدترین انواع استرس یعنی استرس زهرآگین یا toxic stress خواهند شد. تداوم این موضوع و تجربه کردن استرس زیاد سبب می شود تا بدن کودکان ضعیف تر شده و مستعد بروز بیماری های جسمانی متعددی شود. شرح کامل این مطالعات و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره ژورنال تخصصی آموزش و روانشناسی (Journal of Education and Psychology) منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
ترجمه: فاطمه کردی
No tags for this post.