دایناسورها ما را به اعماق تاریخ می برند اما وقتی صحبت از دوران زمین شناسی تریاسه می شود باید به موجودات متفاوت تری فکر کنیم. در این دوره زمین شناسی که نخستین دوره از دوران زمین شناسی سه بخشی مزوزوئیک محسوب می شود سر و کله دایناسورها به تدریج پیدا شد. اینجا صحبت از حدود 250 تا 200 میلیون سال پیش است. اما نکته این است که در آن دوران دایناسورها چندان درشت جثه نبودند و نقش چندان مهمی در دوره زمین شناسی تریاسه ایفا نمی کردند.
حدود 235 میلیون سال پیش دایناسورها روند تکاملی و غول پیکرتر شدن را طی می کردند اما همچنان جثه کوچکی داشتند و از بعد اکولوژیکی به عنوان جانوران حاشیه ای محسوب می شدند. پس حاکمان اصلی زمین در آن دوران چه جانورانی بودند؟
دانشمندان معتقدند جانوران عجیب و غریبی در این دوران حکمرانی می کردند و جالب اینکه بسیاری از آنها با کوروکودیلهای امروزی رابطه خویشاوندی داشته اند. بدین ترتیب با گونه های جانوری خاصی آشنا می شویم که شاید همواره زیر سایه دایناسورها بوده اند. در اینجا با عنوان Kraterokheriodon آشنا می شویم. آنچه که دیرینه شناسان از شواهد به دست آمده می گویند در نوع خود جالب توجه است: طبیعت این جانور کاملا غیرقابل مهار بوده است.
کشف دو دندان فسیل دانشمندان را برای چندین دهه به فکر فرو برده است. این داستان از سال 1946 آغاز شد و آن زمانی بود که زمین شناسی به نام هیزن دندان عجیبی را کشف کرد. 38 سال بعد هم دندان مشابه دیگری کشف شد. این کشف جدید برای دیرینه شناسان به اندازه کافی هیجان انگیز بود تا این فرضیه را با جدیت دنبال کنند که در دوران تریاسه جانورانی غول پیکر و شاید ماورای تصور بر زمین حکمرانی می کرده اند.
مترجم: مهدی پیرگزی
منبع: scientificamerican
No tags for this post.