حافظ تجسم روح ایران و پیونددهنده خرد، عشق و آزادگی است

به گزارش خبرگزاری سینا، بیستم مهرماه، روز بزرگداشت لسان‌الغیب، خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، نه تنها یادآور مقام والای این شاعر عشق و اندیشه می‌باشد بلکه فرصتی نیز برای تأمل در ژرفای هویت معنوی و فرهنگی ملت دیرپای ایران از درون کلام سحرآمیز اوست.

حافظ، شاعر مختص یک زمان و یک زبان نیست؛ بلکه او زبان دل‌ها و خرد جاودانه ایرانی است، زبان و خردی که از اعماق تاریخ تا امروز، حقیقت، عدالت، عشق و آزادگی و آزاداندیشی را به هم پیوند می‌دهد. در جهانی که واژه‌ها گاه تهی از معنا می‌شوند، غزل‌های حافظ همچون گوهرهایی جاودانه، راز پیوستگی فرهنگ ایرانی را در سینه دارند.

بی‌تردید گوشه‌ای از شناخت ایران، با درک و فهم اندیشه‌های حکیمان، عارفان و شاعرانی از جمله حافظ میسر می‌شود، چرا که حافظ خود تجسم روح ایران و ایرانی است؛ روحی که در گذار میان عقل و عشق، عرفان و خرد، حقیقت و زیبایی، معنا می‌یابد. ایران‌شناسی، تنها مطالعه تاریخ و جغرافیای این سرزمین نیست، بلکه شناختِ جان ایرانی است، و حافظ بی‌گمان یکی از ژرف‌ترین تجلیات این جان جمعی به شمار می‌آید.

در روز بزرگداشت حافظ، باید به یاد آوریم که میراث او نه تنها در غزل، که در شیوه زیستن ایرانیان جاری است؛ هر پژوهش در قلمرو ایران، هر تلاشی در راه پاسداشت فرهنگ و زبان فارسی، در نهایت دربرگیرنده صدای حافظ است که از پس قرن‌ها هنوز ما را به خرد، عشق و آزادگی فرا می‌خواند.

بنیاد ایران‌شناسی در مسیر شناخت ایران و ایرانی، با الهام از این میراث جاوید، خود را متعهد به گسترش آگاهی نسبت به گوهر فرهنگی ملت ایران می‌داند؛ همان گوهری که در غزل‌های حافظ درخشان‌تر از هر زمان بر ایران و جهان می‌تابد.»