وی فارغ التحصیل رشته پزشکی بوده و ریاست مركز تحقيقات رشد و نمو كودكان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان را عهده دار است. دکتر کلیشادی، دکترای عمومی و تخصصی خود را در ایران گرفته و در حیطه "پيشگيري از بيماري هاي غيرواگير از دوران كودكي " به فعالیت می پردازد. وی موسس وسردبير مجله IJPMو سردبیر افتخاری مجله دانشکده پزشکی اصفهان است. دکتر کلیشادی همچنین عضوهيئت مديره انجمن پيشگيري و درمان چاقي ایران و عضو انجمن متخصصین اطفال آمریکا؛ انجمن بین المللی متخصصین اطفال؛ انجمن تغذیه و فعالیت های جسمی، انجمن بیماری های قلبی در جوانان است.
گفتگوی ما را با دکتر رویا کلیشای، پژوهشگر برترISI و مشاورارشد سازمان جهانی بهداشت و برترین بانوی پژوهشگر ایرانی در حوزه علوم پزشکی از نظر شاخص اچ بخوانید.
بیماریهای غیرواگیر دوران کودکی دقیقا کدام بیماریها هستند؟و فعالیت در این حوزه چه موفقیت هایی برایتان در پی داشته است؟
بیماری های غیر واگیر کودکی همان بیماری هایی است که در سنین بزرگسالی نمایان می شود و شروع آن از شیرخواری و دوران کودکی است. شیوع این بیماریها در سال های اول زندگی شکل می گیرد و من بیشتر در این قسمت فعالیت می کنم تا بتوانیم در همان ابتدا از پیشرفت بیماری پیشگیری کنیم و کودک در سنین بزرگسالی کمتر دچار مشکل شود. بطورکلی پیشگیری از بیماری های مزمن بزرگسالی که بیش از 5دهه در دنیا مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ما بیش از دو دهه است که به این موضوع توجه می شود. در حیطه درمان ،مقالات و پژوهش های بسیاری نیز دارم. به همین دلیل در سه سال اخیر به عنوان دانشمند برتر ISIشده ام واین بیشتر به دلیل زمینه تحقیقاتی بوده که خیلی مورد استناد قرار گرفته است.
در انتخاب این رشته چه کسانی دخیل بوده اند واگر به گذشته بازگردید بازهم به سراغ این رشته می روید؟
از ابتدا به رشته پزشکی علاقه مند بودم. همیشه با خود فکر می کردم برای کودکی که سرنوشت ساز جامعه است چه کاری می توانم انجام دهم.در اینکه همه رشته ها و اقدامات پیشگیرانه برای تمامی سنین ارزش و جایگاه خودش را دارد شکی نیست اما در مورد کودکان نگاه دیگری داشتم .به عقیده من کودک عمری طولانی در پیش رو دارد و برای جامعه اش سرنوشت ساز است ؛ به همین خاطر در این زمینه فعالیت کردم و در زمینه پيشگيري از بيماري هاي غيرواگير فعالیت و تحصیلم را آغاز کردم.
اما اینکه مشوق من چه کسانی بوده اند باید بگویم،پدر و مادر مرحومم مشوق اصلی من بودندو همچنین خودم همیشه اهل درس وکتاب بودم.همیشه دوست داشتم جامعه ما در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشد .
در حوزه درمان و پزشکی در مقایسه با کشور های دنیا جه جایگاهی داریم ؟
در درمان به نسبت جایگاه مناسبی داریم.در مورد وضعیت واکسیناسیون نیز جایگاه 10درصدی را به خود اختصاص داده ایم .اما مشکل بزرگی که داریم موبوط به اختلالات تغذیه و سوء تغذیه است که به نوع کمبود وزن ، اضافه وزن و همچنین عادات غذایی نامناسب برمی گردد.ما باید در این حوزه کارهای مناسب وزیربنایی انجام دهیم. متاسفانه کودکان امروزه عادات غذایی نامناسب دارند و فعالیت های کمتری می کنند.
در کل ،جایگاه درمانی و بهداشتی مان خوب است، اما متاسفانه جایگاه تحقیقاتیمان باید رشد بیشتری داشته باشد واگر قرار است در عرصه های بین المللی حضور داشته باشیم باید کارهای بیشتری کنیم.
دراین خصوص چه راهکارهایی وجود دارد ؟
به عقیده من طرح های تحقیقاتی کاربردی باید بیشتر در مورد جامعه خودمان انجام شود و مشکلات جامعه مان بررسی و در آن مورد تحقیق صورت گیرد تا نتیجه تحقیقات برای خودمان استفاده شود. اما متاسفانه ما الان استفاده کننده علم غربی هستیم . این علم ممکن است برای جامعه ما نباشد و راه حلی برای معضلات جامعه ما ارائه ندهد،بنابراین باید پروتکل های ویژه ای برای جامعه مان طراحی شود.
گفتگو: فرگل غفاری
No tags for this post.