متخصص مغز و اعصاب، و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان گفت: لخته در مغز ممکن است به‌مرور از بین برود، اما اثرات آن می‌تواند ماندگار باشد، درمان زودهنگام، کلید کاهش عوارض و بازگشت بیمار به زندگی عادی است.
به گفته وی، سکته‌ها به‌طورکلی به دو نوع تقسیم می‌شوند:سکته‌های ناشی از لخته خون (ایسکمیک) که باعث انسداد عروق و توقف خون‌رسانی می‌شوند. سکته‌های خون‌ریزی دهنده که در اثر پارگی رگ یا آنوریسم ایجاد می‌شوند.
این متخصص افزود: بیش از ۸۵ درصد سکته‌های مغزی از نوع لخته‌ای هستند؛ یعنی از هر ده بیمار مبتلا به سکته، حدود ۹ نفر به دلیل ایجاد لخته خون دچار این مشکل می‌شوند، در نوع خون‌ریزی دهنده، گاهی ایجاد تورم یا برآمدگی در رگ (آنوریسم) منجر به پارگی و خون‌ریزی می‌شود که خود نوعی سکته مغزی محسوب می‌شود.
دکتر خزائی با اشاره به اینکه نشانه‌های سکته بسته به ناحیه‌ای که درگیر می‌شود متفاوت است، توضیح داد: اگر سکته در نیمکره مغز رخ دهد، معمولاً فرد دچار کجی ناگهانی صورت یا افتادگی یک سمت دهان می‌شود، در برخی بیماران، ضعف یا بی‌حسی ناگهانی در دست‌وپا به‌ویژه در یک سمت بدن مشاهده می‌شود، گاهی هم فرد به طور غیرمنتظره قدرت تکلم خود را از دست می‌دهد یا قادر به درک درست کلمات اطرافیان نیست.
وی با بیان اینکه اختلال در بینایی از دیگر نشانه‌های سکته است و ممکن است به‌صورت تاری دید یا دوبینی بروز پیدا کند، اظهار کرد: برخی بیماران نیز در همان لحظات اولیه دچار سرگیجه شدید و عدم تعادل در راه‌رفتن می‌شوند، حتی مشکلاتی مانند دشواری در بلع غذا و مایعات می‌تواند علامتی از سکته باشد؛ نکته مهم این است که بروز هرکدام از این علائم، حتی اگر به‌تنهایی ظاهر شود، باید جدی گرفته شود و فرد فوراً به مرکز درمانی مراجعه کند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان تصریح کرد: گاهی بیماران فقط با یکی از این علائم مراجعه می‌کنند و تصور می‌شود مشکل ساده‌ای دارند، اما همین نشانه‌ها می‌تواند بیانگر سکته مغزی باشد، بنابراین کوچک‌شمردن این علائم می‌تواند به قیمت جان یا کیفیت زندگی فرد تمام شود.
دکتر خزائی درباره اهمیت مراجعه فوری توضیح داد: زمان طلایی درمان سکته کمتر از چهار ساعت اول پس از بروز علائم است. اگر بیمار در این بازه به بیمارستان برسد، امکان تجویز داروهای حل‌کننده لخته وجود دارد، این داروها می‌توانند مسیر خون‌رسانی را باز کنند و تا حد زیادی جلوی عوارض جبران‌ناپذیر را بگیرند.
وی ادامه داد: هر دقیقه تأخیر برابر است با ازدست‌رفتن میلیون‌ها سلول مغزی که این سلول‌ها قابل‌بازگشت نیستند و در صورت تخریب، عملکردهای مهمی مانند حرکت، تکلم یا حافظه از بین می‌رود، بنابراین مراجعه دیرهنگام مساوی است با افزایش احتمال ناتوانی دائمی یا حتی مرگ بیمار.
این عضو هیئت‌علمی با اشاره به روند درمان در سال‌های اخیر گفت: خوشبختانه امروزه روش‌های درمانی جدیدی در اختیار پزشکان قرار گرفته که امکان بازکردن رگ‌های بسته و حتی خارج‌کردن لخته به‌صورت مکانیکی وجود دارد، این دستاوردها توانسته‌اند امید به بهبودی بیماران را افزایش دهند، بااین‌حال، همه این اقدامات تنها زمانی مؤثرند که بیمار در سریع‌ترین زمان ممکن به مراکز درمانی منتقل شود.
دکتر خزائی تأکید کرد: لخته در مغز ممکن است به‌مرور از بین برود، اما اثرات آن می‌تواند ماندگار باشد، درمان زودهنگام، کلید کاهش عوارض و بازگشت بیمار به زندگی عادی است.
گزارش: فاطمه عزیزی هرمز
No tags for this post.