شناسایی بچه دایناسور پردار
این جوجه تازه از تخم سر در آورده که لقب بچه لویی به آن داده شده است در یک آشیانه از تخم دایناسور پیدا شد. دیرینه‌شناسان حالا اسمش را Beibeilong sinensis به معنای بچه اژدهای چینی گذاشتند.آن‌ها می‌گویند این نخستین نمونه از دایناسورهای غول پیکر پردار متعلق به گروه oviraptorosaurs است. هرچند فسیل این دایناسور خردسال کوچک است، اما می‌توانسته تبدیل به یک بزرگسال با وزن بیشتر از 1000 کیلوگرم شود. محققان می‌گویند کشف تخم دایناسور در چین، مغولستان، کره و آمریکای شمالی نشان دهنده این است که Beibeilong حدود 100 میلیون سال پیش پر جمعیت بوده است. توزیع جغرافیایی و فراوانی ظهور تخم Macroelongatoolithus نشان می‌دهد oviraptosaurs به طور نسبی پراکنش بالایی داشتند و حتی شاید در اواخر کرتاسه درهمه جا فراوان بودند،هرچند نمونه‌های اسکلتی آن‌ها کمیاب است ودر همه جا یافت نمی‌شود.
در واخر دهه 1980 و اوایل 1990 هزاران تخم دایناسور از صخره‌های هنان در چین توسط کشاورزان محلی جمع‌آوری شد. بعضی از آن‌ها از جمله همین نمونه که سر از آمریکا درآورد به طور غیرقانونی صادر شدند.اسکلت این بچه دایناسور موجب سردرگمی شد و ایم مستعار بچه لویی بعد از یک عکاسی برای جلد مجله برایش انتخاب شد. فسیل در سال 2013 به ین بازگردانده شد، جایی که حالا به طور رسمی شناسایی شده است. محققان چینی و کانادایی با مقایسه این فسیل با دایناسورهایی که پیش از این شرح داده شده‌اند، مشخص کردند که این بچه دایناسور یک گونه کاملا جدید است.
دکتر استیور بروسات از دانشگاه ادینبورو در توضیحی می‌گوید این تخم دایناسور به ما شمه‌ای از نحوه تولید مثل و پراکنش دایناسورهای غول پیکر را می‌دهد:« این تصویرکه این جنین کوچک تبدیل به یک دایناسور غول پیکر پوشیده از پر و کاملا شبیه یک پرنده شود بسیار برای ذهن عجیب است». او ادامه می‌دهد:« و آن‌ها عجیب بودند، با پر ونوک و بدون دندان».
این بچه دایناسور اندازه‌ای در حد یک خوک دارد. به هر حال مطالعات قبلی تخمین زده بودند، که یک تخم این‌چنینی می‌تواند تبدیل به دایناسوری با وزن 1000 کیلوگرم شود. این تخم در کنار فسیل‌هایی یافت شدند که بزرگترین تخم دایناسور کشف شده است. اندازه این تخم در یافته‌های فسیلی معمولی است و نشان می‌هد که oviraptorosaurs بزرگ پراکندگی وسیعی از نظر گونه در اواخر کرتاسه داشتند.
علی رنجبران
No tags for this post.
