تطبیق گیاهان فراوانی که کشاورزان برای هزاران سال آن‌ها را کشت کرده‌اند برای استفاده در مهندسی بافت می تواند مشکل میزبانی سیستم عروقی را حل کند. این فرآیند با حذف سلول های گیاهی و سلولز از سطح برگ اسفناج آغاز می شود. به این عمل Decellularization گویند. در طی این فرآیند سلول ها حذف و تنها ماتریکس خارج سلولی باقی می ماند. سپس، محققان قلب تپنده انسان را روی برگ اسفناج کشت می دهند و از سیستم آوندی آن برای شروع رشد لایه های بافت عضله قلب سالم استفاده می کنند.
گیاهان و جانوران روش‌های متفاوتی برای انتقال مایعات، مواد شیمیایی و ماکرو مولکول‌ها دارند، بااین‌حال شباهت شگفت‌انگیزی در ساختار شبکه عروقی آن‌ها وجود دارد. کشت گیاهان decellilarizedd به‌عنوان داربست، شاخه جدیدی از علم که به بررسی تقلید بین گیاهان و حیوانات می‌پردازد را می‌گشاید.
از بین بردن سلول های گیاهی از برگ اسفناج شامل فرآیند جاری کردن محلول شوینده از طریق رگ برگ‌ها می‌باشد. درواقع ساقه برگ اسفناج شبیه آئورت می باشد پس می توان ماده شوینده را از طریق ساقه تزریق نمود. روند مشابهی نیز در گیاه جعفری، درمنه و تارهای کشنده بادام زمینی مشاهده شد، اما نتایج نشان داد که برگ اسفناج بهترین انتخاب برای میزبانی بافت‌های پر عروق می باشد و این در حالی است که سایر گیاهان ممکن است میزبان بهتری برای تکثیر و ازدیاد سلول های بیگانه بر روی سطح خود باشند.
در حال حاضر، محققان موسسه پلی تکنیک ورسستر (Worcester Polytechnic Institute) بر روی بهینه‌سازی فرآیند Decellularization و چگونگی رشد انواع مختلف سلول انسان در سطح داربست گیاهی مطالعه می کنند. دانشمندان به تحقیقات خود را با امید به یافتن یک روش جدید و کم‌هزینه برای بازسازی قلب انسان با قابلیت پیوند، ادامه می دهند.
No tags for this post.