اصلی ترین موفقیت در طراحی و تولید این دستگاه پوشیدنی الکترونیک، یک نیمه رسانای زیست تخریب پذیر بود که دانشمندان آن را از یک مولکول موجود در جوهر تاتو (tattoo ink) سنتز کردند.
محققان دانشگاه استنفورد همچنین یک فیلم جدید و فوق نازک از الیاف گیاهی تولید کرده و از آن به عنوان پایه برای جاسازی قطعات الکترونیک دستگاه استفاده کردند.
این قطعات شامل الکترودهای ساخته شده از آلومینیوم و آهن هستند که به همراه سایر قطعات دستگاه در مدت 30 روز، در یک مایع با درجه اسیدیته کمتر از سرکه به صورت کامل ذوب می شوند.
(تصویر:Bao lab )
برای اطمینان از سمی نبودن این دستگاه الکترونیکی پوشیدنی برای بافت های زنده، این دستگاه درون یک ظرف بر روی سلول های عضله قلب موش به مدت 2 تا 6 روز چسبانده شد؛ در پایان این مدت، هیچکدام از سلول ها از بین نرفتند. با این حال، این دستگاه به تست های بیشتر بر روی حیوانات آزمایشگاهی زنده و انسان نیاز دارد.
استفاده از این فناوری برای ذخیره اطلاعات دیجیتالی حساس که براحتی از بین بروند، یا کاربرد در دستگاه های پزشکی قابل کاشت، حسگرهای بیولوژیکی و حتی ساخت پوست مصنوعی، به عنوان اهداف نهایی این پروژه اعلام شده اند.
نتایج این دستاورد در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: theverge
No tags for this post.