نخستین همایش بینالمللی و سومین همایش ملی پارکهای ملی و مناطق تحت حفاظت با دستاوردهای علمی و تبادل تجربیات در دانشگاه شیراز به کار خود پایان داد.
به گزارش خبرگزاری سینا، سرپرست دانشگاه شیراز شامگاه پنجشنبه، ۲۵ اردیبهشت ماه، در این مراسم، همایش ملی و بینالمللی پارکهای ملی و مناطق تحت حفاظت را فرصتی ارزشمند برای ارائه راهکارهای علمی و عملی بهمنظور حفظ و بهرهبرداری پایدار از منابع طبیعی کشور دانست.
علیرضا افشاریفر با تأکید بر اینکه دانشگاه شیراز یکی از دانشگاههای پیشرو در حوزه محیط زیست بهشمار میرود، اظهار کرد: این همایش با محوریت پارک ملی بمو، بهعنوان یکی از مهمترین زیستبومهای کشور، برگزار شد و با حضور گسترده مدیران، اساتید، پژوهشگران و کنشگران محیط زیست، بستری مناسب برای بررسی چالشها و ارائه راهحلهای نوآورانه فراهم آورد.
افشاریفر با اشاره به ظرفیتهای علمی و پژوهشی دانشگاه شیراز تصریح کرد: این دانشگاه همواره در مسیر توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست گام برداشته و با برگزاری چنین رویدادهایی، بهدنبال تقویت پیوند میان مراکز علمی و نهادهای اجرایی کشور است.
او با تأکید بر لزوم بازنگری در شیوههای مدیریتی افزود: امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند بهرهگیری از رویکردهای مشارکتی و دانشبنیان در مدیریت عرصههای طبیعی هستیم. این همایش با محورهایی نظیر ارزیابی اثربخشی مدیریتی، تابآوری در برابر تغییرات اقلیمی و کاربرد فناوریهای نوین، گام مهمی در این مسیر برداشت.
سرپرست دانشگاه شیراز با اشاره به نقش دانشگاه در توسعه پایدار افزود: دانشگاه شیراز با بهرهگیری از توانمندیهای آموزشی و پژوهشی خود، متعهد به پیشبرد راهبردهای حفاظت هوشمندانه از منابع طبیعی است و برگزاری این همایش، نماد روشنی از همکاری سازنده میان نهادهای دانشگاهی و اجرایی کشور بهشمار میرود.
افشاریفر در پایان ضمن تشکر از کمیتههای علمی و اجرایی، دانشگاههای همکار، اساتید، دانشجویان و شرکتکنندگان، ابراز امیدواری کرد: خروجیهای این همایش از جمله پیشنهادهای سیاستی، مدلهای مدیریتی نوین و تجربیات موفق بومی بتواند در تدوین و بهبود برنامههای ملی محیط زیستی مؤثر واقع شود.
او همچنین با قدردانی از حضور پرشور بیش از ۲۰۰ شرکتکننده داخلی و بینالمللی، خاطرنشان کرد: چنین مشارکت گستردهای بیانگر دغدغه مشترک ما برای آیندهای سبز است و امید میرود این رویداد سرآغازی برای گامهای بلندتر در مسیر همافزایی دانش، تجربه و مدیریت محیط زیستی باشد.