حفاظت از محیط زیست دیگر “انتخاب” نیست، ضرورت است / لزوم مشارکت همه جانبه در حل بحران های محیط زیستی
مدیر اجرایی یونسکو با تاکید بر اهمیت نقش آفرینی همه جانبه در حافظت از محیط زیست، گفت: ما دیگر در شرایطی نیستیم که اقدام کردن یک گزینه باشد بلکه یک ضرورت است.
به گزارش خبرگزاری سینا، پروفسور رزانا جاناندرا امروز، ۲۴ اردیبهشت ماه در مراسم افتتاحیه سومین همایش ملی پارک‌های ملی و مناطق تحت حفاظت که در تالار حکمت دانشگاه شیراز برگزار شد، با ابراز خرسندی از میزبانی ایران برای این رویداد، اظهار کرد: در دنیای امروز، مسائل زیست محیطی به سطحی از فوریت رسیده اند که تنها با مشارکت دولت ها، دانشگاه ها، جوامع محلی، بخش خصوصی و سازمان های بین المللی قابل حل است.
مدیر اجرایی یونسکو با اشاره به مأموریت این سازمان در 5 حوزه اصلی آموزش، علوم طبیعی، فرهنگ، علوم انسانی و ارتباطات، افزود: ما در یونسکو تأکیده ویژه ای بر آموزش برای توسعه پایدار داریم و بر این باوریم که گفت و گوی بین نسلی، تلفیق دانش بومی با دانش مدرن و احترام به نمودهای فرهنگی، لازمه موفقیت در حفاظت از محیط زیست است.
وی از برنامه “انسان و زیست کره” (MAB) به عنوان یکی از ابزارهای نوآورانه یونسکو در حافظت از منابع طبیعی یاد کرد و گفت: ایران میزبان چندین ذخیره گاه زیست کره ای است که به مثابه آزمایشگاه های زنده برای توسعه پایدار عمل میکنند.
مدیر اجرایی یونسکو همچنین با اشاره به نقش شبکه ژئوپارک های جهانی و کنوانسیون میراث جهانی، افزود: میراث طبیعی همچون کوه ها، تالاب ها و بیابان ها نه تنها برای تنوع زیستی بلکه برای اقتصاد محلی، هویت فرهنگی و تاب آوری در برابر تغییرات اقلیمی اهمیت دارند.
وی در ادامه سخنان خود، کنفرانس جاری را نمونه ای موفق از تعامل میان رشته ای توصیف کرد و گفت: حفاظت از محیط زیست تنها یک چالش علمی یا فنی نیست، بلکه یک مسئولیت انسانی، اخلاقی و فرهنگی است که مستلزم تغییر در نگرش ها و ارزش هاست.
مدیر اجرایی یونسکو همچنین از برگزاری کارگاه های آموزشی، نمایشگاه ها و فعالیت های عمومی در حاشیه این همایش استقبال و تاکید کرد: این رویداد، آموزش، مشارکت جوانان و قدرت ارتباطات را به خدمت گرفته تا بذر مسئولیت پذیری و آگاهی در جامعه کاشته شود.
وی در خاتمه خواستار تعمیق همکاری های میان نهادی و بین المللی شد و گفت: بیاید با تقویت پیوند میان علم، آموزش، فرهنگ و محیط زیست، نسل های آینده را با دانش و حس مسئولیت توانمندسازیم. پایداری تنها به رشد و فناوری محدود نمی شود؛ بلکه احترام، مراقبت و تعادل با طبیعت را می طلبد.
