روز بزرگداشت شیخ بهایی

شیخ بهاء الدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی در ذیحجه 953 قمری در بعلبک دیده به جهان گشود. بهاء الدین ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی، از بزرگان علمای شام رهسپار ایران شد و در قزوین رسیدند که مرکز دانشمندان شیعه بود، سکنی گزیدند.

وی به تایید و تصدیق اکثر محققین و شرق شناسان، یکی از مردان یگانه دانش و ادب ایران و از بهترین نمایندگان معارف ایران در قرن دهم و یازدهم هجری قمری بوده است.

شیخ بهائی در علوم فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. وی به مهارت در ریاضی، معماری و مهندسی معروف است، چنانکه معماری مسجد امام اصفهان و مهندسی حصار نجف را به او نسبت می دهند.

این دانشمند بزرگ، شاخصی برای تعیین اوقات شبانه روز از روی سایه آفتاب یا به اصطلاح فنی، ساعت آفتاب یا صفحه آفتابی (در غرب مسجد امام در اصفهان) ساخت.

دانشمند بنام دوره صفویه، شاگردانی تربیت نموده که از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند که از آن جمله می توان به صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاصدرا (بنیانگذار حکمت متعالیه) و ملاحسن فیض کاشانی اشاره کرد.

بهائی جزو مؤلفان پر اثر در علوم مختلف است و آثار او مورد توجه دانشمندان پس از او قرار گرفته و بر شماری از آنها شروح و حواشی متعددی نگاشته شده است. مجموعه تألیفاتی که از او بر جای مانده در حدود ۸۸ کتاب و رساله است.

از کتب و آثار بزرگ ادبی و علمی این عالم بزرگ علاوه بر غزلیات و رباعیات، می توان به مثنوی نان و حلوا و مثنوی شیر و شکر، جامع عباسی، کشکول، بحرالحساب و مفتاح الفلاح والاربعین و شرع القلاف، اسرارالبلاغه و الوجیزه اشاره کرد.

این عارف بزرگ و دانشمند در ۱۰۳۰ و یا ۱۰۳۱ هجری در پایان هشتاد و هفتمین سال حیاتش در شهر اصفهان بدرود حیات گفت؛ مریدان، پیکر او را به مشهد بردند و در جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند.

.

روز معماری

سال 1383، انجمن مفاخر معماری ایران پیشنهاد کرد که تاریخ 3 اردیبهشت همزمان با سالروز بزرگداشت شیخ بهایی به نام روز معماری (در ایران) نامگذاری شود.

 

منبع: بیتوته

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا