درمان شدگان «لوسمی» به توجه بیشتری نیاز دارند

لوسمی یا همان سرطان خون، نوعی بیماری خونی است که به صورت تکثیر غیر قابل کنترل سلول‌های نارس سفید خون توصیف می‌گردد. علی‌رغم پیشرفت های بسیار در درمان‌ این بیماری، بسیاری از افراد نجات‌یافته از لوسمی، اثرات دیررس و عوارض جانبی پس از اتمام درمان آن را تجربه می‌کنند که بر روی کیفیت زندگی آنان تأثیرات زیادی می‌گذارد.

به منظور بررسی و کاوش در خصوص این موضوع، محققینی از دانشگاه شهید بهشتی، مقایسه‌ای را بین کیفیت زندگی نوجوانان درمان‌یافته از لوسمی با همتایان سالم خود انجام داده اند که نتایج آن اخیرا در مجله «پژوهش پرستاری ایران» وابسته به انجمن علمی پرستاری ایران منتشر گردیده است.

علی‌رغم پیشرفت های بسیار در درمان‌ بیماری لوسمی، بسیاری از افراد نجات‌یافته از آن، اثرات دیررس و عوارض جانبی پس از اتمام درمان را تجربه می‌کنند که بر روی کیفیت زندگی آنان تأثیرات زیادی می‌گذارد.

در این مطالعه 40 نفر از نوجوانان درمان یافته از لوسمی حاد لنفوبلاستیک و 40 نفر از نوجوانان عادی که از لحاظ سن، جنس و میزان تحصیلات، همتا بودند، مشارکت داشته اند. میانگین سنی این افراد، حدود 14 سال بوده است.

نتایج این پژوهش نشان می دهد که کمترین نمره بدست آمده در کیفیت زندگی گروه نوجوانان درمان یافته از لوسمی در بعد «پذیرش اجتماعی» و بیشترین نمره در بعد «خلق و هیجانات» بوده است.

این نتایج حاکی از آن است که گروه نوجوانان درمان یافته در مقایسه با گروه دیگر در ابعاد بهزیستی روانشناختی، خودمختاری، منابع مالی، حمایت اجتماعی، محیط مدرسه، بهزیستی جسمی، خلق، پذیرش اجتماعی، ارتباطات والدین و نمره کل کیفیت زندگی، نمره کمتری را کسب نموده و از این لحاظ وضعیت مناسبی ندارند.

محققین با در نظر گرفتن نتایج بدست آمده از این پژوهش و مشخص شدن ضعف زیاد در کیفیت زندگی افراد درمان‌یافته از لوسمی حاد لنفوبلاستیک، لزوم توجه به عوامل سبب ساز این ضعف را یادآور شده و توصیه نموده اند که متخصصین حوزه سلامت، ترتیبی اتخاذ نمایند تا موجب بهبود کیفیت زندگی درمان‌یافتگان از لوسمی حاد لنفوبلاستیک شود.

 

گزارش: محمدرضا دلفیه

منبع: امانی، ا. و همکاران. 1396. بررسی مقایسه‌ای کیفیت زندگی در نوجوانان درمان یافته از لوسمی حاد لنفوبلاستیک دارای سابقه شیمی‌درمانی و همتایان سالم. پژوهش پرستاری، 12(1): 15-9.

No tags for this post.