این چیزی است که پیشرفته‌ترین درمان دندان ده‌ها هزار سال قبل به آن شبیه بوده است. با مطالعه دندان‌ها در سایت‌های باستان‌شناسی محققان فکر می‌کنند که انسان‌های ماقبل تاریخ مجموعه‌ای از راه‌حل‌های مدبرانه برای حل مشکلات دندانی داشته‌اند؛ آن‌ها پوسیدگی‌ها را می‌تراشیده‌اند، جایش را با موم پر می‌کردند، تورم لثه را با خلال درمان و دندان‌های به شدت پوسیده را می‌کشیدند.
حالا محققان گزارش کرده‌اند که آن‌ها احتمالا قدیمی‌ترین نمونه شناخته شده از پر کردگی دندان که مربوط به عصر یخ‌بندان در ایتالیا است را کشف کرده‌اند. باستان شناسان بقایای اسکلتی شخصی را یافته‌اند که 13 هزار سال قبل در ریکارو فردیان نزدیک لوکا رد شمال ایتالیا زندگی می‌کرده است. دو دندان جلو وبالایی یا سانترال بالا این فرد هردو دارای سوراخ‌های بزرگی در سطح بودند که به حفره پالپ یا عصب دندان می‌رسیده است.
مدل سازی از دندان های یافت شده و سوراخ هایی که به عمق دندان می روند
محققان اخیرا خطوط افقی درون این سوراخ‌ها را بررسی کرده‌اند و نتیجه گرفته‌اند که این آثار تراشیدگی احتمالا به وسیله خراشیدن و پیچاندن یک ابزار دستی ایجاد شده است. این انسان عصر یخ احتمالا به دلیل مردگی یا عفونت مغز دندان دچار درد شدید بوده است و به دنبال راه‌حل احتمالا دیگران به عمد با بزرگ کردن سوراخ‌های دندان بافت مرده با فاسد را بیرون کشیده‌اند، کاری که امروز به آن عصب کشی گفته می‌شود. این یافته‌ها در American Journal of Physical Anthropology منتشر شده است و مطابق این مقاله، کار دندان پزشکی با خارج کردن این بافت تمام نشده است. در داخل حفره دندانی قیر طبیعی یافت شده است، نوعی ترکیب شبه‌قیر که احتمالا برای ضد عفونی کردن و یا پر کردن دندان و جلوگیری از عفونت دوباره استفاده شده است. « الخاندرو اورتیز» محقق پسادکترا در انستیتو منشاء انسان در دانشگاه ایالتی آریزونا که در این مطالعه دخیل نبوده است، می‌گوید: «اداعای محققان محققان درباره این عملیات دندان پزشکی به شدت قانع کننده است».
قبل از این قدیمی‌ترین شواهد از پر کردگی دندان از یک دندان 6500 ساله در اسلونی به دست آمده بود. اورتیز می‌گوید:« این یافته جدید تکه دیگری از اطلاعات را در مورد شیوه‌های احتمالی بهداشت دندان قبل از رژیم غذایی پر کربوهیدرات جدید به دست می‌دهد که باعث افزایش شدید پوسیدگی دندانی شده است».
نویسنده همکار این مطالعه « استفانو بنازی» باستان‌شناس دانشگاه بولونیا می‌گوید که تنها شاهد دیگر از چنین دندانپزشکی باستانی از یک سایت نزدیک به این سایت به دست آمده است. چندین سال قبل بنازی و همکارانش این نمونه 14 هزار ساله را بررسی کرده بودند که حفره‌اش تراشیده شده اما پر نشده بود. او می‌گوید این موضوع نشان می‌دهد چیزی در فاصله این دو تاریخ عوض شده است. محققان با رشد شواهدی روبرو هستند که نشان می‌دهد، در طی اواخر پارینه سنگی بالایی برخی بیماری‌های دندانی مثل پوسیدگی در برخی جمعیت‌ها افزایش یافته بود که احتمالا به تغییر در رژیم غذایی، فرآوری غذا و یا فرهنگ آن‌ها بستگی داشته است. بنازی می‌گوید: « ما واقعا نمی‌دانیم، اما ممکن است افزایش مشکلات دندانی برخی جمعیت‌ها را به سوی یافتن درمان‌های دندان پزشکی سوق داده باشد».
علی رنجبران
No tags for this post.