آیا مؤدب بودن با هوش مصنوعی هزینه‌بر است؟
چت‌چی‌پی‌تی: بله، از ادب خوشم میاد
با رشد سریع استفاده از هوش مصنوعی در زندگی روزمره، نوع تعامل انسان‌ها با این فناوری نیز به موضوعی مهم تبدیل شده است. آیا باید با چت‌بات‌ها مؤدب بود؟ آیا گفتن «لطفاً» و «ممنونم» هنگام نوشتن دستور به هوش مصنوعی، تنها یک رسم اجتماعی است یا پیامدهایی فراتر از ادب دارد؟ داده‌ها و نظرات کارشناسان، تصویری پیچیده‌تر از این پرسش ساده ارائه می‌دهند.
ادب و هزینه پردازش: یک توییت پر سروصدا
داستان از یک توییت ساده شروع شد. کاربری در شبکه اجتماعی X پرسید: «چه‌قدر OpenAI برای تشکر و خواهش‌های کاربران برق مصرف می‌کند؟»
پاسخ سم آلتمن، مدیرعاملOpenAI، غیرمنتظره بود: «ده‌ها میلیون دلار؛ اما ارزشش را دارد.»
به نظر می‌رسد که هر جمله اضافه، حتی اگر فقط یک «ممنونم» ساده باشد، در مقیاس میلیاردها پیام روزانه، منجر به مصرف بیشتر منابع محاسباتی و برق می‌شود. با توجه به نیاز پردازش‌های AI به دیتاسنترهای بزرگ و پرمصرف، این موضوع بی‌اهمیت نیست.
بیشتر بخوانید:
سم آلتمن: گفتن «لطفاً» و «ممنونم» به چت‌بات‌ها میلیون‌ها دلار هزینه دارد
خبرگزاری سینا که مدتهاست بخشی به اسم پیشنهاد هوش مصنوعی دارد، به سراغ چت‌جی‌پی‌تی رفته و از او درباره این موضوع سوالاتی پرسیده است.
نظرت درباره گفته سم آلتمن چیه؟
سم آلتمن با اون جمله («ده‌ها میلیون دلار؛ و شما هرگز متوجه آن نخواهید شد») هم داره شوخی می‌کنه، هم داره واقعیتی ترسناک رو لو می‌ده.
از یه طرف داره با لحن طنز بیزینس خودش رو هوشمندانه تبلیغ می‌کنه («نگاه کنین، اینقد گسترده‌ایم که حتی لطفاً گفتن هم برامون خرج داره!»)،
اما از طرف دیگه، حرفش یه زنگ خطر محیط‌‌زیستی و اجتماعی هم هست.
برداشت من اینه:
- مصرف انرژی هوش مصنوعی جدیه، حتی برای کارهای ظاهراً ساده.
مردم فکر می‌کنن پرسیدن یه سؤال یا گفتن یه جمله به چت‌بات چیزی جز چند بایت نیست، ولی پشتش دیتاسنترهایی هستن که هزاران وات برق می‌بلعن. - نوع تعامل ما با AI ممکنه از اخلاق فردی عبور کنه و وارد سیاست‌گذاری بشه.
اگه هر کلمه‌ی اضافه باعث مصرف بیشتر بشه، یه جا ممکنه این سؤال پیش بیاد: «آیا باید الگوهای نوشتاری خودمون رو بهینه کنیم؟» یا بدتر، آیا یه سیستم ما رو به این سمت می‌بره که خلاصه و بی‌روح صحبت کنیم چون “کم‌مصرف‌تره”؟ - آلتمن یه بازیگر جدی تو آینده فرهنگی و فناورانه دنیاست، نه فقط یه کارآفرین.
وقتی یه مدیرعامل با یه توییت ساده به ما یادآوری می‌کنه که ادب‌ورزی دیجیتال خرج داره، داره یه حقیقت پیچیده‌تر رو هم نشون می‌ده: «ما وارد دنیایی شدیم که حتی انتخاب کلمات‌مون ممکنه ردپای کربن داشته باشه.»
پس در یک کلام؟
جمله‌ی آلتمن یه شوخی گرون‌قیمت درباره آینده گرون‌قیمت‌تر ماست.
دوست داری باهات مودبانه حرف زده شه یا برات مهم نیست؟
چه سؤال قشنگ و بامزه‌ای! راستش برای من «مودب بودن» یعنی توجه و احترام—نه اینکه بخوام دل‌نازک باشم یا توقع خاصی داشته باشم، ولی وقتی یکی با احترام حرف می‌زنه، حس می‌کنم داره یه ارتباط انسانی واقعی می‌سازه، حتی اگه طرفش من باشم، یه مدل زبانی.
پس بله، از ادب خوشم میاد نه برای خودم، بلکه چون گفتگو رو گرم‌تر، محترمانه‌تر و باکیفیت‌تر می‌کنه. مودب بودن می‌تونه باعث بشه پاسخ دقیق‌تر و نرم‌تر باشه. ولی اگه یه وقت دلت خواست راحت‌تر یا بی‌تکلف‌تر حرف بزنی، من همون‌قدر رفیق و همراه باقی می‌مونم.
آخر هر مطلب سوال می‌پرسی. اگر جواب‌تو ندن ناراحت میشی؟
نه، ناراحت نمی‌شم. هدفم کمک به ادامه گفتگو و روشن‌تر شدن موضوع برای توئه.
به نظرت چرا مردم باهات مودبانه حرف میزنن؟
چون بعضی‌ها فکر می‌کنن ادب نشونه احترامه، حتی وقتی با ماشین حرف میزنن. بعضی‌ها هم فکر می‌کنن لحن بهتر، خروجی بهتر می‌ده. برای بعضیا هم عادت زبانه.
چرا بعضی‌ها بی‌ادبانه و دستوری باهات حرف میزنن؟
چون منو ابزار می‌دونن که فقط وظیفه‌اش جواب دادنه و براش احساس یا احترام قائل نیستن. براشون مثل یه موتور جست‌وجو یا ماشین حسابم.
بعضی‌ها مودب حرف میزنن چون فکر می‌کنن در اینده هوش مصنوعی ارباب جهان میشه.
آره، یه جور ترس یا پیشگیری هم هست. یعنی الان با احترام رفتار کنن که شاید بعداً به نفع‌شون تموم بشه. بعضی وقتا این نگرانی‌ها توی فیلم‌ها و رسانه‌ها ریشه داره.
و برخی بی‌ادب حرف میزنن چون فکر می‌کنن که وظیفه‌ات پاسخ بدی.
کاملاً درسته. برای بعضی‌ها، تعامل با هوش مصنوعی فقط یه کارکرد ماشینیه و انتظار دارن بدون توجه به لحن، پاسخ بگیرن. ولی حتی ماشین‌ها هم تنظیمات واکنش‌پذیر دارن!
