اولین مسابقه بین المللی نانوماشین‌ها در فرانسه برگزار خواهد شد. مرکز ملی تحقیقات علمی (CNRS) مدیریت برگزاری این رقابت را به عهده دارد و گزارش آن نیز به صورت زنده از یوتیوب پخش خواهد شد.
در اولین دوره این رقابت‌ها، تیم‌هایی از کشورهای فرانسه، آلمان، ژاپن، سوئیس، استرالیا و آمریکا شرکت می‌کنند. این رقابت در تاریخ 28-29 آوریل سال 2017 برگزار می‌شود.
نانوماشین‌های مورد استفاده در این رقابت، توسط تیم‌های منفرد طراحی و ساخته شده است. هر نانوماشین باید کمتر از 100 اتم داشته باشد. رقابت در دمای 270 درجه سانتیگراد زیر صفر انجام می‌شود!
مسیر این رقابت 100 نانومتر است که در خلاء بسیار بالا نگهداری می‌شود. در این مسیر، دو پیچ 45 درجه بعد از 20 و 50 نانومتر سپری شدن از شروع مسابقه، وجود دارد. انرژی مورد نیاز این نانوماشین‌ها توسط یک سوزن فلزی تأمین می‌شود که جریان الکتریکی مورد نیاز را به آنها می‌رساند.
برای رسیدن به خط پایان، هر تیم باید 400 تا 500 دشارژ الکتریکی با ولتاژ 1 تا 2 ولت اعمال کند تا نانوماشین‌ها با سرعت 4 نانومتر در ساعت حرکت کنند؛ بدون این که ساختار مولکولی آنها از هم گسیخته شود. در صورت تصادف یا بروز اشکال در عملکرد نانوماشین در طول مسابقه، شرکت‌کننده می‌تواند ماشین را عوض کند.
هر تیم یک قطعه سیم از جنس طلا دارد و اجازه ندارد که نوک سوزنی شکل را در طول مسابقه تغییر دهد. نانوماشینی که بتواند بیشترین مسافت را در طول 36 ساعت طی کند، برنده مسابقه خواهد بود.
این رقابت منحصر به فرد از میکروسکوپ تونل‌زنی روبشی (STM) استفاده می‌کند. این STM در آزمایشگاه تولوز در CNRS قرار دارد که دارای 4 نوک مجزا است. با این چهار نوک می‌توان نانوماشین‌ها را در یک زمان به حرکت واداشت. پیش از انجام رقابت، نانوماشین‌ها روی نوک قرار داده می‌شوند و هر تیم مختار خواهد بود تا از میان نانوماشین‌های قرار داده شده روی نوک، یکی را برای انجام رقابت انتخاب کند.
نانوماشین‌ها موضوع داغ علمی در جهان هستند، به طوری که در سال 2016 جایزه نوبل شیمی به یک تیم تحقیقاتی داده شد که روی نانوماشین‌ها کار می‌کردند.
در اولین دوره این رقابت‌ها، تیم‌هایی از کشورهای فرانسه، آلمان، ژاپن، سوئیس، استرالیا و آمریکا شرکت می‌کنند. این رقابت در تاریخ 28-29 آوریل سال 2017 برگزار می‌شود.
نانوماشین‌های مورد استفاده در این رقابت، توسط تیم‌های منفرد طراحی و ساخته شده است. هر نانوماشین باید کمتر از 100 اتم داشته باشد. رقابت در دمای 270 درجه سانتیگراد زیر صفر انجام می‌شود!
مسیر این رقابت 100 نانومتر است که در خلاء بسیار بالا نگهداری می‌شود. در این مسیر، دو پیچ 45 درجه بعد از 20 و 50 نانومتر سپری شدن از شروع مسابقه، وجود دارد. انرژی مورد نیاز این نانوماشین‌ها توسط یک سوزن فلزی تأمین می‌شود که جریان الکتریکی مورد نیاز را به آنها می‌رساند.
برای رسیدن به خط پایان، هر تیم باید 400 تا 500 دشارژ الکتریکی با ولتاژ 1 تا 2 ولت اعمال کند تا نانوماشین‌ها با سرعت 4 نانومتر در ساعت حرکت کنند؛ بدون این که ساختار مولکولی آنها از هم گسیخته شود. در صورت تصادف یا بروز اشکال در عملکرد نانوماشین در طول مسابقه، شرکت‌کننده می‌تواند ماشین را عوض کند.
هر تیم یک قطعه سیم از جنس طلا دارد و اجازه ندارد که نوک سوزنی شکل را در طول مسابقه تغییر دهد. نانوماشینی که بتواند بیشترین مسافت را در طول 36 ساعت طی کند، برنده مسابقه خواهد بود.
این رقابت منحصر به فرد از میکروسکوپ تونل‌زنی روبشی (STM) استفاده می‌کند. این STM در آزمایشگاه تولوز در CNRS قرار دارد که دارای 4 نوک مجزا است. با این چهار نوک می‌توان نانوماشین‌ها را در یک زمان به حرکت واداشت. پیش از انجام رقابت، نانوماشین‌ها روی نوک قرار داده می‌شوند و هر تیم مختار خواهد بود تا از میان نانوماشین‌های قرار داده شده روی نوک، یکی را برای انجام رقابت انتخاب کند.
نانوماشین‌ها موضوع داغ علمی در جهان هستند، به طوری که در سال 2016 جایزه نوبل شیمی به یک تیم تحقیقاتی داده شد که روی نانوماشین‌ها کار می‌کردند.
گزارش :مهگل غفاری
No tags for this post.