این روش، امکان تولید طیف گسترده تری از میوه های بدون دانه را فراهم کرده و به این معنا خواهد بود که کشاورزان دیگر به استفاده از جمعیت رو به کاهش زنبورها متکی نخواهند بود.
اگرچه درحال حاضر میوه های بدون دانه – از انگور تا خیار – در قفسه های سوپرمارکت ها دیده می شوند، اما باید دید که نحوه واکنش رگولاتورها نسبت به محصولات دستکاری ژنتیکی شده چگونه خواهد بود.
برخی از میوه های بدون دانه مانند موز ناشی از پیوند تصادفی بین زیرگونه ها هستند؛ درحالیکه سایر میوه های بدون دانه از جهش های خودبخودی ایجاد شده اند. گونه های کمی از گوجه فرنگی بدون دانه وجود دارند، اما ایجاد آنها سال های زیادی زمان برده است.
به گزارش سیناپرس، کیشی اوزاکابه از دانشگاه توکوشیما ژاپن و همکارانش، از روش ویرایش ژن CRISPR برای ارائه یک جهش ژنتیکی که موجب بی دانه شدن گوجه فرنگی می شود، استفاده کرده اند. با این جهش، سطوح هورمون اکسین (auxin) که باعث تحریک رشد میوه بدون تولید دانه می شود، افزایش پیدا می کند.
ماهیت این روش بدان معناست که هیچ جهش ژنتیکی به سایر بخش های ژنوم گیاه ارائه نمی شود. تنها تفاوت (در گونه های دستکاری شده) اشکال ساده تر برگ ها نسبت به گونه های طبیعی است؛ چراکه سطوه بالاتر اکسین بر شکل گیری برگ ها اثر می گذارند.
به گفته اوازکابه، گوجه فرنگی های دستکاری ژنتیکی شده هنوز از نظر طعم تست نشده اند، اما از لحاظ تئوری باید مزه ای مشابه نمونه های طبیعی داشته باشند.
رها از دانه
تلاش های اندکی برای تولید گوجه فرنگی های بدون دانه با استفاده از روش های مهندسی ژنتیک انجام شده است. این روش ها سخت و زمان بر بودند؛ اما روش نوین CRISPER بسیار سریع، دقیق و آسان است.
برخی میوه های بدون دانه دارای دانه های بسیار کوچکی هستند و همچنان نیازمند گرده افشانی (pollination) توسط زنبورها هستند؛ اما میوه های کاملا بدون دانه یا parthenocarpic مانند گوجه فرنگی تولید شده توسط محققان ژاپنی به هیچ عنوان به گرده افشانی نیاز ندارند.
به گفته سول کانینگهام از دانشگاه ملی استرالیا، (با تولید میوه های بدون دانه) امنیت غذایی از طریق کاهش وابستگی به تعداد زنبورها برای گرده افشانی، ارتقاء می یابد.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: newscientist
No tags for this post.