آسیب‌های قبلی در بخش میانی این منطقه متمرکز بود، در حالی که سفید شدن سال گذشته در شمال منطقه اتفاق افتاده است. محققان نگران هستند که این دو واقعه آسیب‌زا شانس کمی برای بازسازی مرجان‌ها باقی بگذارد.
پرفسور « تری هوگز» از دانشگاه جیمز کوک می‌گوید دولت باید به سرعت برای توقف مسئله تغییر اقلیم اقدام کند تا از سفید شدن باقی مانده دیواره جلوگیری شود.« از سال 1998 ما شاهد چهار واقعه اینچنینی بودیم و فاصله بین آن‌ها تقریبا قابل ملاحظه بود، اما این کوتاه ترین فاصله بین دو رخداد است». این را پرفسور گوهز می‌گوید. و ادامه می‌دهد:« هر چه زودتر ما برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای اقدام و از سوخت‌های فسیلی به سوی انرژی تجدیدپذیر برویم بهتر است».
در این ارزیابی تقریبا 800 دیوار مرجانی در محدوه 8 هزار کیلومتری مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی نشان داد تنها بخش جنوبی به طور قابل ملاحظه‌ای سالم مانده و دو سوم دیواره آسیب دیده است. دکتر «جیمز کری» محقق حوزه دریا می‌گوید این میزان آسیب غیر قابل پیش‌بینی بوده است. او می‌گوید:« آسیب یک سوم میانی در مقایسه با آسیب یک سوم شمالی بسیار جدی‌تر بوده است». او ادامه می‌دهد:« بری آن بخش‌هایی که دو سال پیاپی دچار آسیب شده‌اند اثر آن دو برابر مخرب است و آن‌ها هیچ شانسی برای بازیابی و بازسازی ندارند».
نکته تلخ این‌جا است، که در آخرین آسیب تقریبا ال‌نینو هیچ نقشی نداشته است، رخدادی که معمولا عامل سفید شدن دیواره پنداشته می‌شود.
این نقشه سفید شدگی دیوار بزرگ مرجانی در دو سال اخیر است
دیواره مرجانی که که مجموعه وسیعی از هزاران دیوار مرجان کوچک است از شمال در نزدیکی کوئینزلند آغاز و در جنوب به بوندابرگ می‌رسد و از سال 1981 به عنوان یک سایت میراث جهانی شناخته می‌شود. مطابق اعلام سازمان ملل، این منطقه از بین همه سایت‌های میراث جهانی دارای بیشتری تنوع زیستی است. این ناحیه زیستگاه گونه‌های بسیاری است که برخی از آن‌ها در معرض خطر انقراض هستند و تنها در همین ناحیه از جهان زندگی می‌کنند. 13 گونه وال، دلفین و گزار دریایی در این ناحیه شناسایی شده‌اند و این منطقه برای پشتیبانی از حیات آن‌ها بسیار ضروری است. سموم، آلودگی‌ها، آفت کش‌هاف عملیات معدن‌کاری از جمله تهدید‌های این منطقه غنی زیستی هستند. اما بزرگترین تهدید این ناحیه تغییرات اقلیمی است. سفید شدن و مرگ این دیواره زیستی بر گرم شدن آب دریاها رخ می‌دهد که دو عامل گرمایش عمده در آن موثر هستند. گرمایش جهانی انسان ساز عامل اصلی است چون اقیانوس‌ها تقریبا 93 درصد گرمای زمین را جذب می‌کنند. سفید شدن وقتی اتفاق می‌افتد که مرجان‌ها جلبک‌های عامل رنگ را در اثر تنش ناشی از گرما از خودشان دور می‌کنند. اگر شرایط به حالت طبیعی بازگردد، جلبک روی مرجان‌ها در طی یک دهه بازیابی می‌شود، اما اگر تنش ادامه پیدا کند، مرجان‌ها خواهند مرد. فعالان و متخصصان محیط‌زیست سیاست‌های غلط اقلیمی دولت استرالیا را به عنوان خیانتی به دیواره بزرگ مرجانی تعبیر کرده‌اند.
علی رنجبران
No tags for this post.