حالا محققان میکروبی را کشف کرده‌اند که سیستمی شبیه «مسلسل گاتلینک» برای پرتاب تیر و شکار طعمه‌اش را توسعه داده‌است. مطالعه جدید نشان می‌دهد، این میکروب‌ها که dinoflagellates نامیده می‌شوند، سلاح پیچیده‌ای را توسعه داده‌اند که شامل یک نسخه میکروسکوپیک از مسلسل گاتلینک است. آن‌ها با استفاده از این سیستم طعه‌شان را تقریبا با تیرهایی شبیه نیزه شکار می‌کنند. محققان دهه‌ها است که درباره این نیزه‌ها می‌دانند و بر خی از آن‌ها معتقدند که این سلاح از همان ریشه‌ای ناشی می‌شود، که عروس دریایی ودیگر گزنده تباران از آن استفاده می‌کنند.
نمونه مسلسل گاتلینک
اما یک بررسی ژنتیکی و پروتئینی که در ساختار این سلاح موثر است، نشان می‌دهد که این میکروب‌ها و گزنده تبارانی مثل عروس دریایی از پروتئین‌ها مختلفی برای ساخت سلاحشان استفاده می‌کنند. این موضوع به این معنا است که این دو موجود در دو مسیر جداگانه فرگشتی راه حل‌های مشابهی یافته‌اند. نتایج این تحقیق که در Science Advances منتشر شده است شامل یک اسکن سه بعدی از نیزه این میکروب‌ها است و نشان می‌دهد، مرتبه پیچیدگی این سلاح بسیار بسیار فراتر از چیزی است که عروس دریایی و وابستگانش استفاده می‌کنند. در یک گونه این میکروب‌ها به نام Polykrikos lebouriae یک پرتابه نوک تیز یک شکاف درون کپسول اسلحه ایجاد کرده و راهش را به بیرون باز می‌کند و یک بند که به پرتابه متصل است طعمه را در فاصله نزدیک نگاه می‌دارد. در یکی دیگر از گونه‌ها به نام Nematodinium یک سری نیزه به شیوه مسلسل گاتلینک چیده شده‌اند و می‌توانند 15 پرتاب انجام دهند. این نخستین نمونه از اسلحه با قابلیت پرتاب چند هدف در طبیعت است. این سیستم شکار برای موجودی در این این ابعاد بسیار شگفت آور است. وقتی طعمه‌های این موجودات دارای دفاع بهتری می‌شوند، این میکروب‌ها قدرت شلیک شان را افزایش می‌دهند. این نمونه‌ای بسیار جذاب و عینی از «مسابقه تسلیحاتی فرگشتی» بین موجودات زنده است. در زیر می‌توانید، فیلمی درباره کارکرد و نمایش استفاده از این اسلحه زیستی را ببینید.
اما خوب است بدانیم که مسابقه فرگشتی تکاملی، فرآیندی هوشمند وهدفمند برای ایجاد یک ویژگی در موجودات زنده نیست. در واقع مسابقه تسلیحاتی نتیجه انتخاب طبیعی در فرآیند جهش‌های تصادفی است. برای مثال مقاومت باکتریائی یک مسابقه تسلیحاتی بین ما وباکتری‌ها است. ما با ابداع آنتی‌بیوتیک‌ها راهی برای بقا در مقابل باکتری‌های یافته‌ایم. اما فرآیند جهش‌های تصادفی سرانجام بخشی یا تعدادی ( و نه همه باکتری‌ها را) این باکتری‌ها را صاحب ویژگی‌ای می‌کند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد، در مقابل آنتی بیوتیک‌ها مقاوم شوند. در آنسو ما با استفاده آنتی‌بیوتیک باکتری‌های حساس را قتل وعام کرده و صحنه را برای باکتری‌هایی که به صورت تصادفی مقاوم شده‌اند باز می‌کنیم. می‌توان اینطور فرض کرد که اگر بدن انسان تنها محیط مناسب زندگی باکتری‌ها باشد ( اینطور نیست) سرانجام و در دراز مدت، باکتری‌های مقاوم مسابقه برسر بقاء و منابع را از باکتری‌های حساس برده و باقی می‌مانند و باکتری‌های حساس منقرض می‌شوند. در این صورت باکتری‌ها علاوه بر کسب یک ویژگی در مسابقه تسلیحاتی به نوع جدید فرگشت یافته‌اند.
علی رنجبران
No tags for this post.