خوشبختانه همین حالا ایده‌های هوشمندانه‌ای برای این کار مطرح شده است. اما همه ما هم می‌توانیم در این بین نقشی بر عهده داشته باشیم و به چیزهایی که میخوریم و شیوه مصرفمان نگاهی دوباره بیندازیم. مثلا کم کردن از دور ریز غذا یک راه مناسب برای کاستن از فشاری است که تولید غذا برمنابع محدود سیاره می‌آورد. اما یک مسئله دیگر تولید غذاهایی است، که به سهم خودشان فشار زیادی به منابع آب، جنگل‌ها و دیگر منابع تجدید پذیر می‌آورند و تولیدشان همین حالا مخرب محیط زیست و سیاره است. پس اگر به حفظ سیاره و بقای خودمان اهمیت می‌دهیم، باید خوردن چه غذاهایی را کم یا متوقف کنیم؟
گوشت گاو
وقتی صحبت هدر دادن منابع ارزشمند می‌شود، حیوانات در صدر هستند و هیچ چیز گوشت گاو را شکست نمی‌دهد. زمین‌های اختصاص داده شده برای تولید خوراک گاو می‌توانند، 10 تا 20 برابر پروتئین تولید کنند، اگر در آن‌ها حبوبات کاشته شود. علاوه بر این برای تولید یک کیلو گوشت گاو به 15 هزار لیتر آب نیاز داریم. این میزان آب سه برابر آبی است که برای تولید گوشت مرغ مصرف می‌شود و18 برابر آبی که برای تولید گنذم. علاوه بر این گاوها تولید کننده گاز گلخانه‌ای متان هستند و بخشی از قطع جنگل‌ها برای توسعه کشاورزی وتولید خوراک دام اتفاق می‌افتد.
میگو
باید 25 کیلو غذا به گاو بدهید تا 1 کیلو گوشت تولید شود. بهره‌وری غذاهای دریایی بسیار بسیار بالاتر است، اما میگو بسیار پایین‌تر از دیگر حیوانات دریایی است. برای مثال سالمون نروژی 1.15 کیلو غذا را به 1 کیلو ماهی تبدیل می‌کند. میگو اما تقریبا به دو برابر این میزان غذا نیاز دارد تا یک کیلو غذا به بشقاب شما بیاورد.
آجیل
پرورش مغزها یا انواع آجیل به میزان زیادی آب نیاز دارد. در ایالت کالیفرنیا تقریبا 10 درصد آب موجود صرف پرورش این دانه‌های روغنی می‌شود. می‌توان گفت هر دانه آجیل تقریبا به 4.5 لیتر آب نیاز دارد. گردو، فندق و پسته تقریبا همین میزان بهره‌وری پایین را دارند. گیاه شاه بلوط گزینه بهتری برای مصرف به عنوان آجیل است تا جهان را از شر کم آبی نجات دهیم. در حقیقت می‌توان گفت یا با اختیار از مصرف آجیل کم می‌کنیم، یا با اجبار دیگر رنگ آن را نخواهیم دید.
در بریتانیا سیب‌زمینی تقریبا 10 درصد غذای دور ریز را تشکیل می دهد که بیشترین غذای دور ریخته شده است. سیب زمینی سرخ کرده بسیار بد است، چون برای تهیه آن بخش بزرگی از سیب‌زمینی به دلیل نداشتن شکل مناسب دور ریخته می‌شود و بخش دیگرش به عنوان سیب‌زمینی سرخ کرده مانده. علاوه بر این زمین‌هایی که صرف تولید روغن مصرف شده در سیب‌زمینی سرخ کرده می‌شود، در صورتی که سبزیجات در آن‌ها کاشته شود، غذای بیشتری تولید خواهند کرد.
قهوه
چای به زمین‌های بیشتری برای تولید نیاز دارد تا قهوه ایراد دیگری دارد. برای هر فنجان قهوه‌ای که می‌نوشید، گیاه قهوه 550 فنجان آب مصرف می‌کند. ایجا طعم‌های خاص داستان و صدمات خودشان را دارند که بسیار بیشتر است. مثلا برای تولید یک گرم جوزهندی 35 لیتر آب مصرف می‌شود و وانیل تقریبا دو برابر این میزان اب می‌خواهد. دیگر افزودنی‌های قهوه مثل دارچین،رازیانه و میخک هم همین داستان را دارند.
موز
از بین همه میوه‌ها و سبزیجات، موز بیشتری کود را مصرف می‌کند. به ازای هر هکتار مزرعه موز نیم نیتروژن، فسفات و پتاس مصرف می‌شود. با استفاده از این کودها در مزارع با بهره‌وری بیشتر می توان عده بیشتری را سیر کرد. برای مثال در مصر کشاورزان تقریبا 30 برابر مزرعه لوبیا در مزارع موز کودهای نیتروژن مصرف می‌کنند.این میزان مصرف علاوه بر صدمات غذایی آلاینده آب و خاک است.
یک هدر دهنده دیگر آب، برای تولید 100 گرم شکلات به 2 هزار لیتر آب نیاز است و اثر انگشت آبی پودر کاکائو فقط اندکی کمتر است. با همین میزان آب می‌شود 20 سیب یا 50 کاسه توت فرنگی تولید کرد. اگر شما هوس چیز شیرین کرده‌اید، اما در عین حال نکران سرنوشت زمین و سیر کردن مردم هستید، می‌دانید باید چه کنید.
علی رنجبران
No tags for this post.