صرع یک اختلال عصبی مزمن و بلندمدت است که در اثر فعالیت غیرمعمول سلول عصبی (عصب کورتیکال یا غشایی) در مغز ایجاد شده و منجر به بروز تشنج یا حملات صرع می شود؛ این حمله ها در برخی بیماران بسیار خفیف و در گروه دیگری، بسیار طولانی مدت و همراه با لرزش شدید بدن هستند.
تحقیقات گسترده ای در خصوص علت بروز این اختلال درحال انجام است. محققان تلاش می کنند تا درک بهتری از ژنتیک چرایی دشوار بودن کنترل صرع در برخی از بیماران و عوارض جانبی بسیار بد برخی داروها بر روی گروهی دیگر از مبتلایان به صرع را شناسایی کنند.
صرع از طریق انجام الکتروآنسفالوگرافی (EEG)، سی تی اسکن، آم آر آی، یا آزمایش Sodium-Amytal قابل تشخیص است.
داروهای ضد تشنج (Antiepileptic drugs)، درمان اصلی صرع محسوب می شوند که شدت و تعداد دفعات حملات را کنترل می کنند. در بیمارانی که دارودرمانی اثر چندانی بر کنترل تشنج ها ندارد، روش جراحی توصیه می شود. این روش شامل برداشتن قسمتی از مغز است که باعث بروز تشنج می شود و جراحی بدون اثرگذاری بر عملکردهای حیاتی از جمله حافظه، حرکات و احساس انجام می شود. تغییر رژیم غذایی نیز به بهبود شرایط بیماران مصروع کمک می کند.
آنچه در مورد صرع باید بدانید
- صرع چهارمین اختلال رایج عصبی در جهان محسوب می شود.
- بالغ بر 50 میلیون نفر از مردم جهان به بیماری صرع مبتلا هستند.
- 80 درصد مبتلایان به صرع در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط زندگی می کنند.
- عفونت مغزی، زوال عقل، آسیب به سر، تشنج در دوره کودکی، سن و سابقه خانوادگی، فاکتورهای اصلی خطر هستند.
- در صرع ایدیوپاتیک (idiopathic epilepsy) که 60 تا 70 درصد موارد صرع را تشکیل می دهد، پزشکان قادر به شناسایی علت اصلی بروز بیماری نیستند.
- عفونت مغزی (ایدز، مننژیت)، تومور مغزی، آسیب دیدگی سر (ورزش، تصادفات)، سکته مغزی، چهار علت اصلی بروز صرع هستند.
- 60 درصد بیماران مصروع به درمان با داروهای ضد تشنج پاسخ مثبت می دهند.
- 50 درصد بیماران مصروع پس از طی بازه زمانی 2 تا 5 سال بدون تشنج، می توانند داروهای خود را با نظر پزشک قطع کنند.
روزی به رنگ بنفش
ایده نامگذاری روز بنفش (Purple Day) نخستین بار سال 2008 توسط کسیدی مگان، بیمار مبتلا به صرع مطرح شد؛ هدف وی از مطرح کردن این ایده، افزایش آگاهی عمومی در مورد صرع و کمک به بیماران مصروع در مسیر مبارزه با این بیماری بود. انجمن صرع نوا اسکوشیا (Nova Scotia) کانادا، کسیدی را در تحقق این ایده همراهی کرد.
روز بنفش درحقیقت، تلاشی بین المللی برای افزایش آگاهی در مورد بیماری صرع در سطح جهان است که علاوه بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مصروع، به برطرف کردن موانع بهداشتی و درمانی و کاهش تبعیض ها در مدرسه، دانشگاه، محل کار و زندگی کمک می کند.
در این جنبش جهانی، داوطلبان با پوشیدن لباس هایی به رنگ بنفش، پخش پوستر و بروشور، برگزاری نشست و کارگاه های آموزشی تلاش می کنند تا ضمن افزایش آگاهی عمومی، نگرش (نسبتا منفی) مردم نسبت به این بیماری را تغییر دهند.
شایان ذکر است، با ابتکار مشترک دفتر بین المللی صرع (IBE) و لیگ بین المللی ضد صرع (ILAE)، روز 13 فوریه (24 بهمن) هر سال نیز به نام روز جهانی صرع 13 فوریه نامگذاری شده است.
گزارش: معصومه سوهانی
منابع: epilepsy.org / purpleday.org / WHO
No tags for this post.