در انگلستان قرار است سازندگان این نوشابه‌ها با همکاری دولت تعداد بطری‌هایی را که سر از اقیانوس در می‌آورند، کاهش دهند. اما برای کاهش جهانی این تعداد بطری سرگردان نیاز به یک عظم جهانی وجود دارد.
این اقدام در پی یک تحقیق توسط سازمان صلح سبز انجام شده، صورت گرفته است. این تحقیق نشان می‌دهدف شش تولید کننده بزرگ سالانه بیشتر از 2 میلیون تن بطری پلاستیکی می‌فروشند. کوکاکولا که یکی از بزرگترین تولید کنندگان نوشابه است، زیر فشار شدید قرار گرفته تا تعداد بطری‌های پلاستیکی تولیدی‌اش را که از بین آن طفره رفته است اعلام کند.
دریای پلاستیک
این مطالعه تخمین می‌زند، بیشتر از 5 تریلیون قطعه پلاستیکی که بیشتر از 250 هزار تن وزن دارند در اقیانوس‌ها شناورند. این میزان پلاستیک به جز قطعاتی است که در اقیانوس‌های غرق شده و یا به صورت کوه‌هایی از پلاستیک وجود دارند. به طورکلی تخمین زده می‌شود، هر سال 8 میلیون تن پلاستیک وارد دریاها می‌شود.
پلاستیکی که به دریا ریخته شده وارد چرخه غذایی ما شده است
تحقیقات اخیر نشان داده که پلاستیک از ابتدای چرخه غذا در اقیانوس‌ها وارد این چرخه شده و همه جا وجود دارد. پلانگتون‌ها با خوردن قطعات بسیار ریز ورود پلاستیک را به چرخه‌ای کلید می‌زنند، که به سفره غذای ما ختم می‌شود. این جدا از قطعات پلاستیکی است که به طور مستقیم توسط ماهی‌ها و دیگر موجودات دریایی و همین‌طور پرندگان خورده می‌شود. یک مطالعه دیگر نشان داده بود که تقریبا در معده 90 درصد پرندگان دریایی می‌توان پلاستیک پیدا کرد.
یکی از محققان این طرح می‌گوید:« 100 درصد بطری‌های نوشابه قابل بازیابی هستند، پس بسیار مهم است که مصرف کنندگان آن‌ها را مسئولانه تفکیک کرده و به سیستم بازیافت بسپارند». اما مسئله مهم این است که د ربسیاری از کشورها از جمله کشور خود ما ایران هنور عملا هیچ سیستم تفکیکی وجود ندارد و به جای بازیافت در مبداء بازیافت در مقصد انجام می‌شود که ابدا موفق نیست. از سوی دیگر بسیاری از کشورها هم اصلا سیستم بازیافت ندارند.
نقشه بالا نشان دهنده مراکز تجمع پلاستیک در اقیانوس ها است
مطالعه جدید صلح سبز نشان می‌دهد شش شرکت بزرگ تنها 6.6 درصد بطری‌های جدیدشان را از پلاستیک بازیافت شده می‌سازند و هیچ کدامشان هیچ تعهدی به استفاده از پلاستیک‌های بازیافت شده ندارند. «لوییز ادج» از سازمان صلح سبز انگلستان می‌گوید؛ در همه جای جهان تولید کنندگان نوشابه در مقابل این کار مقاومت می‌کنند و حتی در انگلستان هم این مقاومت تا همین اواخر وجود داشت:« کاملاواضح است که اگر ما می‌خواهیم از اقیانوس‌هایمان محافظت کنیم، باید به عصر پلاستیک‌های دور ریختنی پایان دهیم».
تغییر سیاست گذاری
در بسیاری از نقاط جهان بعد از دهه‌ها نگرانی، سیاست‌ها در باره پسماند‌های پلاستیکی در حال تغییر کردن هستند. مثلا استفاده از کیسه پلاستیکی، یا ممنوع یا گران شده است. افزایش قیمت پلاستیک باعث شده است تا میزان استفاده از آن به طرز چشمگیری کاهش پیدا کند و حالا بطری‌های پلاستیکی باید هدف بعدی باشند. اما در کنار آن باید کشورهایی که هنوز هیچ قانونی برای ممنوعیت با گران کردن کیسه‌های پلاستیکی ندارند، به انجام این کار تشویق شوند. در ایران هم سازمان محیط‌زیست اعلام کرده طرحی برای ایجاد ممنوعیت تدریجی کیسه پلاستیکی تا 3 سال آینده در نظر دارد، اماهنوز هیج طرح مشخصی برای سایر موارد از جمله بطری‌های پلاستیکی تدوین نشده است. با این حال بسیاری از نقاط جهان هنوز برای استفاده از کیسه پلاستیکی اصرار دارند و دولت جدید آمریکا هم به صراحت گفته است؛ حذف کیسه پلاستیکی برای تجارت مضر است. شاید در نهایت طرحی مثل مالیات کربنی برای تولید پلاستیک بتواند از مصرف سرسام‌آور این پدیده خطرناک کم کند.
علی رنجبران
No tags for this post.