برگزاری روز نمایشنامهنویس فرصتی شد تا اعضای این صنف از کمتوجهی به این رشته بگویند و از اختصاص بودجههای حقیرانه به آن گله کنند.
زهرا تقوی: روز پنجم دی ماه برای اهالی تئاتر روز ویژهای است؛ زادروز بهرام بیضایی و درگذشت اکبر رادی؛ روزی که صورتکهای گریه و خنده تئاتر به معنای واقعی در تئاتر ایران محقق شد. به همین انگیزه سالها از سوی جامعه نمایشنامهنویسی کشور این مطالبه مطرح شده که پنجم دی ماه را به عنوان روز نمایشنامهنویس نامگذاری کنیم. هرچند این موضوع هنوز به طور رسمی محقق نشده، با این حال کانون نمایشنامهنویسان خانه تئاتر تقریبا هر سال برنامهای را ویژه این روز تدارک میبیند.
مشکلات مالی نمایشنامهنویسان و نقد بودجههای اندک
به گزارش خبرگزاری سینا، امسال نیز چنین برنامهای البته در روز دوم دی ماه برگزار شد که طی آن نشان ویژه کانون نمایشنامهنویسان به خسرو حکیم رابط، نمایشنامهنویس و فیلمنامه نویس شهیر ایران اهدا شد. ضمن اینکه آندرانیک خچومیان، نادر برهانی مرند و حسین کیانی نیز به عنوان سه نمایشنامهنویس و مترجم اثرگذار تقدیر شدند.
برگزاری این مراسم در شامگاه دوم دی ماه زمینهای ایجاد کرد تا حسین کیانی از بیتوجهی به امر نمایشنامهنویسی گله و این انتقاد را مطرح کند که این شاخه هنری برای مدیران فرهنگی و هنری محلی از اعراب ندارد.
بحران تأمین بودجه برای جوایز ادبیات نمایشی
هیات مدیره پیشین کانون نمایشنامهنویسان سال گذشته نیز مراسمی را به انگیزه روز نمایشنامهنویس برگزار کرد. مراسمی که البته تنها به تقدیر و بزرگداشت اختصاص نداشت بلکه آنان جایزه ادبیات نمایشی را که درواقع مسابقه سالانه ادبیات نمایشی به شمار میآید، برپا کردند.
بیشتر بخوانید:
پژوهشگر نه نامی دارد و نه نانی
آسیبهای قطع کردن یارانه دولتی تئاتر
خانواده تئاتر ایران به یاد دارند که در مراسم سال گذشته روز نمایشنامهنویس، برگزیدگان دو بخش نمایشنامهنویسی و مترجمان جایزه سالانه ادبیات نمایشی معرفی شدند و هیات داوران آن نیز تعدادی از هنرمندان شاخص تئاتر بودند. محمد رحمانیان نیز دبیری این جایزه را بر عهده داشت اما کمتر کسی تصور میکرد که بعد از گذشت یک سال در مراسم بعدی کانون نمایشنامهنویسان از بابت پرداخت نشدن بودجه این مسابقه گله و شکایتی صورت بگیرد.
بودجه ناچیز و مشکلات اجرایی
با این حال بهزاد صدیقی، رییس هیات مدیره پیشین کانون نمایشنامهنویسان و مترجمان تئاتر ایران که سال گذشته به عنوان دبیر اجرایی با جایزه ادبیات نمایشی همکاری داشت، در مراسمی که امسال برگزار شد، این گلهها را مطرح کرد که بودجه برگزاری چنین جایزهای عددی ناچیز و در حد شوخی و رقمی کمی بالاتر از 300 میلیون تومان است. اما همین بودجه اندک، بعد از گذشت یک سال و با وجود پیگیریهای متعدد، هنوز محقق نشده و همین مساله سبب شده تا برگزارکنندگان این جایزه نتوانند جوایز برگزیدگان و اعضای هیات داوران و نیز ستاد اجرایی این جایزه را بپردازند.
او گفت در این یک سال دو مدیر عوض شده و جلسات گوناگون برپا شده با این حال فقط 20 میلیون تومان از این بودجه پرداخت شده است.
تحولات لازم در سازوکار بودجه تئاتر
صدیقی که در مراسم اخیر روز نمایشنامهنویس به عنوان یکی از اعضای فعال هیات مدیره پیشین مورد تقدیر قرار گرفت، این نکته را هم خطاب به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و خانه تئاتر گوشزد کرد که دست از اختصاص این بودجههای ناچیز و حقارتآمیز برای تئاتر بردارید.
او البته نکته دیگری را هم خاطرنشان کرد؛ اینکه همین بودجه ناچیز هم به درستی به اعضای صنف تعلق نمیگیرد و تاکید کرد که سازوکار خانه تئاتر نیازمند تحولات عدیدهای است و بودجههایی که به این خانه تعلق میگیرد، باید به شکل درستی به دست اصناف زیرمجموعه آن برسد تا بتوانند برای برنامههای خود تامین اعتبار کنند.
ضرورت آموزش مهارتهای جذب بودجه غیردولتی
این سخنان البته برای اهالی تئاتر تازگی ندارد. عموما انجمنهای خانه تئاتر برای برگزاری برنامههای خود با کمبود اعتبار مواجه هستند و تقریبا بیشتر آنها برای برپایی مراسمهای خود اسپانسر جذب میکنند. معمولا بخش زیادی از انرژی و وقت آنان صرف جذب حامیان مالی و مجاب کردن و ترغیب کردن آنها برای کمک به هنر تئاتر است؛ هنری که مانند سینما یا تلویزیون ویترین خوشرنگ و لعابی ندارد یا مانند ورزشهایی از جنس فوتبال پرطرفدار نیست که جذب اسپانسر برای آن کار سادهای باشد.
این گونه است که خانواده تئاتر بارها فریاد زدهاند که کار این هنر بدون حمایت دولت، از پیش نمیرود. با این حال شرایط عمومی کشور و کمبود و حتی نبود بودجه در بسیاری از بخشها این ضرورت را نشان میدهد که لازم است در کنار فعالیتهای فرهنگی، تخصصهایی هم برای تامین بودجه و جذب حمایتهای غیردولتی آموزش داده شود تا جامعه تئاتری راهکارهای دیگری برای تامین بودجههای مورد نیاز خود داشته باشد.
No tags for this post.