مساله چگونگی شکل گیری و پدیدار شدن آب در کره زمین هنوز به طور دقیق مشخص نبوده و ما تنها می دانیم که حدودا از زمانی برابر با 4 و نیم میلیارد سال پیش تاکنون، در کره زمین آب وجود داشته و اقیانوس ها به وجود آمده بودند.
دو نظریه کلی درباره منشا آب در کره زمین وجود دارد که بر مبنای یکی از آن ها، آب دریاها و منابع آبی بر اثر بخار شدن گاز داخل سنگ های مذاب کره زمین شکل گرفته و نظریه دوم اعتقاد دارد آب موجود در سیاره ما بر اثر برخورد یک شهاب سنگ یا دنباله داری یخ زده به زمین منتقل شده است. شواهد و قرائن تائید کننده نظریه دوم به مراتب بیشتر از نظریه نخست است.
درباره چگونگی شکل گیری آب در کره زمین نظریات مختلفی وجود دارد، برخی از دانشمندان اعتقاد دارند که آب بر اثر تراکم گازها و بخار ناشی از سنگ های ذوب شده در سطح کره زمین پدید آمده و سبب خنک شدن آن ها شده اند. این موضوع سبب تبخیر این اب های جوشان شده و ابرهای باران زا شکل گرفتند. این موضوع سبب شد تا شاهد بارش باران برای چند سده متمادی در کره زمین باشیم تا سرانجام این روند تبخیر شدید و بارش متوقف شده و آب های پدید آمده، در حفره ها و مناطق کم ارتفاع سیاره ما جمع شده و تشکیل دریاها و اقیانوس ها را داده اند.
نظریه دیگری نیز در بین دانشمندان وجود دارد که بر اساس آن احتمال داده می شود این میزان بسیار زیاد آب که در کره زمین وجود دارد به همراه یک شهاب سنگ به زمین برخورد کرده و به این ترتیب سیاره ما دارای منابع عظیمی از آب شده است. این موضوع دستمایه مطالعه تیمی از پژوهشگران استرالیائی شده و آن ها در مطالعات اخیر خود در سال جاری میلادی دریافتند روند حرکت دریاها و شکل گیری آن ها در سطح کره زمین دارای قدمتی به مراتب بیشتر از آن چه تا کنون تصور می شد، است. پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا در این مطالعات همچنین دریافتند که چرخه آب های اقیانوسی، تا فاصله 2 هزار و 900 کیلومتری از زیر زمین ادامه داشته و بر خلاف ان چه که پیش از این تصور میشد، حوزه تاثیر این چرخه ها تنها 100 کیلومتر در عمق زمین نیست.
همانطور که پیش از این گفتیم، یکی از نظریه های رایج در زمینه شکل گیری آب در کره زمین، تبخیر گازهای موجود در سنگ های سطح کره زمین طی 100 میلیون سال نخست شکل گیری کرده زمین است. اما مطالعات دکتر مارک کندریک از دانشگاه ملی استرالیا این نظریه را به چالش کشیده و صحت آن را با تردیدهایی رو به رو کرده است.
وی در این رابطه می گوید: مطالعات ما در مورد شکل گیری آب و در نتیجه اتمسفر پذیرای حیات در کره زمین و شکل گیری اقیانوس ها، نشان می دهد که احتمالا یک دنباله دار یخزده یا شهاب سنگی که دارای مقادیر زیادی آب بوده است؛ موجب حضور این مایع حیات بخش در کره زمین شده است.
به اعتقاد وی نحوه شکل گیری اقیانوس ها به گونه ای است که همزمان با حرکت لایه های داخلی زمین به سمت یکدیگر و فرو رفتن یکی از این لایه ها به زیر دیگری، شرایط برای به وجود آمدن اقیانوس ها پدیدار شده است.
به این ترتیب شاهد هستیم که یک برخورد شهاب سنگی سبب تغییر در ساختار کلی کره زمین شده و آن را مهیای ظهور حیات کرده است. البته هیچ کدام از نظریات فوق به طور قطعی اثبات نشده اند اما شواهد و مدارک مورجود که مورد پذیرش بیشتر پژوهشگران و دانشمندان این حوزه قرار دارد، حاکی از این موضوع است که نظریه دوم یعنی انتقال آب از یک شهاب سنگ به کره زمین، به مراتب قابل قبول تر بوده و شواهد و مستندات قوی تری برای پذیرش این نظریه وجود دارد.
گزارش: فاطمه کردی
No tags for this post.