به گزارش دی جی مگ، «آنیل جیل» متخصص بیومتریک که روی این نرم‌افزار کار می‌کند، در مصاحبه‌ای با وب‌سایت علمی خبری Phys.org گفت: «لمورها نیز همانند انسان‌ها، چهره‌های منحصربه‌فردی دارند که می‌تواند به وسیله‌ی این برنامه تشخیص داده شود. در حالت بهینه، LemurFaceID با فراهم کردن روشی سریع، سودمندتر و قابل‌اطمینان‌تر، می‌تواند به تحقیقات درازمدت در مورد گونه‌های در خطر انقراض کمک کند.»
این سیستم برگرفته از نرم‌افزار تشخیص چهره‌ی انسان است. این نرم‌افزار با ۴۶۲ تصویر از گونه‌های متفاوت لمورهای تغذیه شده است (با تمرکز بر لمورهای شکم قرمز؛ گونه‌ای که در جنگل‌های انبوه شرق ماداگاسکار یافت می‌شود، ولی در معرض انقراض نیست).
معمولا پژوهشگران از ویژگی‌هایی مثل آثار بریدگی و زخم، اندازه‌ی بدن و شکل آن در شناسایی لمورها استفاده می‌کنند. با این حال، دنبال کردن این نشانه‌ها در طول زمان و همچنین با رشد و بلوغ این حیوانات سخت می‌شود. در مقایسه با آن، استفاده از مشخصه‌های پایاتر چهره برای تشخیص، دنبال کردن آن‌ها را در طول زمان راحت‌تر خواهد کرد. استفاده از روش ابداعی متخصصان نرم‌افزار از شیوه‌ی «به دام انداختن و قلاده» کمتر تهاجمی است.
مطالعه‌ی فردی و جمعی لمورها، اطلاعات حیاتی و تعیین‌کننده‌ای در مورد مدت‌زمان زندگی آن‌ها در حیات وحش، دوره‌ی تولید مثل آن‌ها، همچنین نرخ رشد نوزادان و مرگ‌ومیر لمورها در نوجوانی و در نهایت رشد جمعیت و کاهش آن به ما خواهد داد. «استیسی تکوت»، در گزارشی به وب‌سایت Phys عنوان کرد: «استفاده از LemurFaceID می‌تواند ما را در خصوص برنامه‌های حفاظتی لمورها که در معرض انقراض هستند، آگاه کند.»
برای ارزیابی بهتر، نرم‌افزار LemurFaceID، به عنوان یک ابزار تحقیقاتی، باید در حیات وحش آزمایش شود. با این حال سازندگان آن به کارایی و سودمندی این نرم‌افزار مطمئن‌اند. آن‌ها معتقدند در آینده این برنامه می‌تواند برای سایر نخستی‌ها مثل گیبون‌ها و بوزینه‌ها هم کاربرد داشته باشد. دانشمندان می‌گویند بیش از ۶۰ درصد گونه‌های نخستی‌ها در خطر انقراض هستند و حفاظت‌کنندگان محیط زیست به کمک نیاز دارند.
No tags for this post.