آن‌طور که در کنفرانس مطبوعاتی دانشگاه کمبریج گفته شده است، محققان از سلول‌های بنیادین جنین موش که به صورت ژنتیکی دستکاری شده بود استفاده کرده‌اند. نوع اول این سلول‌ها که ESCs مشهور است در نهایت بدن را می‌سازند و نوع دوم سلول های بنیادی جنینی فوق تروفوبلاست یا TSCs است که در نهایت جفت را تشکیل خواهند داد.
با استفاده از این دونوع سلول و کاهش سلول‌های بنیادین اندودرم اولیه که در ساک نطفه را تشکیل می‌دهند، تیم موفق شدند ساختاری را بسازند که خودش را شکل می‌دهد و ارتباط برقرار می‌کند. نتیجه کار شباهت بسیار زیادی به یک نطفه طبیعی دارد. محقق ارشد این مطالعه پرفسور « ماگدانلا زرنیکا گوئتز» از دپارتمان فیزیولوژی و اعصاب دانشگاه کمبریج می‌گوید:« این ناحیه آناتومیک صحیحی است که در زمان ومکان صحیح در حال رشد است». این نطفه مصنوعی مراحل رشد یک نطفه طبیعی را دنبال می‌کند؛ ECSاز یک سو و TCS از سوی دیگر حفره‌ای را بین هر دو شکل می‌دهند که و سپس انتهای سلول‌ها به هم می‌رسند. زرنیکا گوئتز روی ارتباط این دونوع سلول با هم نحوه برقراری این ارتباط تاکید می‌کند و می‌گوید این دونوع سلول در واقع با هم حرف می‌زنند:« ما می‌دانیم ارتباط بین دو نوع مختلف سلول برای توسعه نطفه بسیار مهم است. اما موضوع بسیار مهم تر در کار ما این است که این ارتباط در حقیقت یک نوع همکاری است و دو نوع سلول به واقع یکدیگر را راهنمایی می‌کنند». زرنیکا گوئتز در ادامه می‌گوید که این ارتباط و همکاری بسیار ضروری است چون بدون آن سلول‌ها به شکل درست رشد نمی‌کنند و مکانیسم بیولوژیکی به درستی ودر زمان دست بروز نمی‌کند.
به هر حال بعید است این نطفه خاص بتواند قدم بعدی رشد را بردارد و تبدیل به یک جنین سالم شود. محققان می‌گویند برای تولید یک جنین سالم حداقل سه نوع سلول بنیادین لازم است تا ساک جنین را تشکیل دهند و جنین را تغزیه کنند. با این حال ساخت این جنین مصنوعی گام مهمی در راه فهم مراحل رشد و تشکیل جنین است. در صورتی که محققان موفق به ساخت جنینی شوند که مراحل رشد را به خوبی طی کند، می‌تواند وسیله مناسبی برای مطالعه مراحل رشد و شناخت بیماری‌هایی باشد که سلامت جنین را تهدید می‌کنند.
علی رنجبران
No tags for this post.