بنای امامزاده به صورت برجی هشت ضلعی ساخته شده كه گنبدی رك و هرمی شكل بر روی آن وجود دارد . داخل بنا نیز به صورت هشت ضلعی ساده است كه در فواصل معینی تزئینات كاشیكاری در آن به چشم می خورد . نمای بیرونی امامزاده و گنبد آن ، ساده بوده و با گچ سفید شده است . روی قبر اما مزاده صندوقی دیده می شود كه طول آن 65/2 متر بوده و كتیبه های قرآنی آن را تزئین كرده اند .
بر روی این صندوق عبارتی مشاهده می شود كه چنین است: .
« امر به تجدید قبر و الصندوق شیخ الجلیل متابع الخلیل قطب المله و الدین الحین بن محمد المعروف ببالویه قدس الله روحه ملك الامرا عزالدوله و الدین تاج الاسلام و المسلمین عماد الملوك سهراب مازندرانی و رستم بن شهر ولاش ادام الله معالیه فی تاریخ ذی الحجه سنه ثلث و ستین و ستمائه.»
این صندوق همچنین به خاطر داشتن كنده كاری های تزئینی كه به نحوه ای خاص انجام شده حائز اهمیت هنری و صنعتی است . لازم به ذكر است كه چسبیده به بنای امامزاده ، مسجدی تاریخی وجود دارد كه داخل آن یک در قدیمی به تاریخ 907 هجری قمری دیده می شود .
در اتاق الحاقی ضلع شمالی این مقبره ، کاشی کاری هایی اجرا شده که بیانگر این موضوع است که در این محل یک ایوان قرار داشته که با بسته شدن دیواره آن تبدیل به راهرو شده است . به گفته اهالی ، در سال های نه چندان دور ، در منبت شده نفیسی در این بنا قرار داشته که به سرقت رفته است .
داخل اتاق گنبد خانه در حال حاضر با گچ اندود شده است ولی شاهد ها و قاب هایی که در جریان مرمت باز گذاشته شده اند نشان می دهد پوشش این دیواره ها در زمان ساخت بنا ، با کاشی انجام شده بود .
این کاشی ها زرین فام و بسیار نفیس بوده و نشانگر اهمیت فرد مدفون در بقعه هستند .
لازم به توضیح است که قبرستان روستا نیز در اطراف امامزاده شکل گرفته است .
امامزاده شاه بالو ده میان در تاریخ 15/8/1362 به شماره 1642 در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی
No tags for this post.